محمد علی قاسم زاده | امروز که در فکر نوشتن آخرین یادداشت سال 93 برای هفته نامه افق کویر بودم دوستی گفت فقط از خوبی ها و خوشی های امسال بنویس، نکند سراغ ماجرای واگذاری شرکت سنگ آهن مرکزی و دوماه التهاب شهر بروی که علاوه بر قربانی کردن یک رئیس شورا و چندین کارگر، دست دروغ منفعت طلبان فربه شده از سنگهای شهر رو می کند. می گفت اصلاً چرا باید در یادداشت آخر سال غصه های کارگران معادن خصوصی و دولتی بافق از قبیل کوشک و آنومالی های مختلف مطرح شود. می گفت اصلاً مگر قرار نیست بهار بیاید پس از زمستانی که بر بافق گذشت ننویس و اینکه در این زمستان طولانی یخ زدگی چشمان آنها که باید بهتر ببینند و بخواهند، حق یک شهر را در زیر عینک سیاست بازیشان ندید کردند و با زبان می گویند بافق ما همیشه بهار است. معتقد بود نباید از سرنوشت 400 کارگر مجتمع فولاد بافق در آستانه عید نوروز که باید به اعتقاد دستهای مافیایی موجود در یک وزارتخانه بیکار شوند حرفی بنویسی و از اینکه اولین سرمایه گزار صنایع جوار معدنی در حالی که مورد جفای معاون یک وزیر قرار گرفته، نیاز به حمایت دارد. اصلاً حرفش این بود حالا که بالایی ها نشسته‌اند و بافق را فقط به عنوان شهر تأمین کننده خوراک بخشهای صنعتی شهرهای دیگر می خواهند بگذارید راحت باشند همانطور که در 50 سال گذشته بودند.
 می گفت تولد نوزادی به نام کارگروه مطالبات بافق اصلاً موضوع امیدوار کننده ای نیست که بخواهی درباره اهمیت و ثمرات پیگیریهایش بنویسی چون هنوز که هنوز است بزرگان دولت تدبیر و امید در استان حاضر نشده اند آن را به رسمیت بشناسند و برای تشکیل هر جلسه اش حتی برخی از اعضای همین کارگروه چه اداها که در نمی آورند. نظرش این بود که هیچ کس نباید به این کار داشته باشد که چرا علی رغم داشتن مدیرانی توانمند باید شاهد منصوبینی باشیم که پاداش رئیس ستاد انتخابات بودنشان را باید بافق بپردازد.معتقد بود همینکه اول و آخر هر سال صدای به زمین خوردن کلنگ وعده ها در بافق طنین انداز می شود کافی است؛ چرا فکر می کنید باید کارخانه‌ای هم ساخته شود.  می گفت از رسیدن گاز به بافق بنویس، اما از پایان نرسیدن جاده مواصلاتی یزد - بافق نه.   و اینقدر از این حرفها زد که کلاً از این منصرف شدم که برای این آخرین شماره هفته نامه یادداشتی بنویسم و متقاعد شدم در یک جمله فقط برای همشهریانم در سال 94 آرزوی بهترینها را داشته باشم و پیشاپیش بگویم سال نوتان مبارک؛ همین.