سر: سر را می توان به عنوان جایگاه رمزی من تلقی کرد. سر به منزله جایگاه تفکر، جاه طلبی عقلی، مهار آزادی غریزه ها و زندگی تخیلی است. اندازه شکل و تأکید بر پاره ای از اجزای سر آشکار کننده باز خوردهای روانی متفاوتی هستند.
سر بزرگ خود دوستداری، فزون گستردگی من وتکبر اخلاقی و عقلی را نشان می دهد. سر کوچک نشان دهنده نا ارزنده سازی خود و یا وجود زمینه افسردگی است و مبین غلبه کشاننده ها و یا وجود مشکلات ارتباطی است. در صورتی که سر به صورت بیضی افقی ترسیم شود با مادی نگری ترسیم کتتده مواجه هستیم. ترسیم سر بدون چانه که مستقیماً به گردن وصل شده باشد نشان دهنده نوعی کندی روانی است. قطع جمجمه به وسیله یک خط افقی در کودکان عقب مانده ذهنی یا آنهایی که خود را کم هوش می دانند دیده می شود.
چشم: چشمان بزرگ مبین برونگرایی و کنجکاوی و چشمان کوچک نشانه درونگرایی و حذف آنها علامت امتناع از دیدن است. به هنگام وهله ادیبی که از سن 4-5 سالگی آغاز می شود و کودک مسائل بسیاری را در مورد جنسیت برای خود مطرح می کند شاهد ترسیم چشم های بسیار بزرگ هستیم که مبین تماشاگری جنسی و با میل به دیدن چیزهایی پنهانی است. در پاره ای از موارد چشم ها به صورت دایره ای بزرگی ترسیم می شوند که در وسط آنها یک نقطه گذاشته می شود. اگر این شیوه در یک ردیف نقاشی تکرار شود مبین ترسی و وحشتی است که باید علت آن را جستجو کرد.
پرخاشگرها و پارانو یا گونه ها به ترسیم چشم های خشن و دلهره انگیز می پردازند و اضطراب ناشی از احساس گنهکاری نیز به تشدید خطوط چشم ها و یا حذف آنها منتهی می گردد.
ترسیم مژه ها و ابروها نشانه دل مشغولی زیبایی شناختی و یا باز خوردی تحریک آمیز است.ترسیم ابروها به صورت منظم نشان دهنده توجه به زیبایی شناختی و توانایی مهار خود است و ترسیم آنها به صورت در هم و برهم و پرخاشگرانه مبین مشکلات فرد در مهار کردن غریزه ها و خشم تلقی می گردد.
دهان: ترسیم دقیق خطوط هر دو لب نشانه شهوت گرایی است و رنگ آمیزی لب ها با رنگ قرمز به منزله یک نشانه خاص زنانه تلقی می شود. لب های به هم فشرده و خطی نشانه وجود تنش است و لب های پهن و کلفت علامت پرخاشگری است. ترسیم به صورت مدور نشانه کودک ماندگی، حرض و آز دهانی، وابستگی و فعل پذیری تلقی می شود.
در افراد روان بی اشتها و یا بیماران دچار خموشی دهان بسیار کوچک می گردد و یا کاملاً حذف می شود و یا آن که بر اساس مکانیزم جبران بسیار بزرگ کشیده می شود. حذف دهان با احساس گنهکاری دهانی مرتبط است. ترسیم دندانها که بسیار نادر است، در نقاشی کودکان کم سن از فراوانی بیشتری برخوردار است. دندانهای کم و بیش نوک تیز غالباً مبین پرخاشگری کودک هستند. گاهی اتفاق می‌افتد که خنده آدمک موجب نمایان شدن دندانها می‌شوند و در این صورت می‌توان گفت که نوعی دو سوگرایی عاطفه یعنی در عین حال پرخاشگری و محبت در کودک وجود دارد.  
هماالسادات رضوی