پروانه ی ان شمع نگاهت شده ام

تا عاشق مژگان سیاهت شده ام

در معرکه از عقل سرم در ره عشق

من عاشق و سرباز سپاهت شده ام

پروانه ی بر آتش چشمان توأم

تا باعث کتمان گناهت شده ام

در دشت پر از گرگ به نام اور عشق

چون یوسف دل غرقه ی چاهت شده ام

در وادیه از خون دل و اشک جنون

قربانی ان فکر تباهت شده ام

در ورطه ی عاشق کش دنیای فراق

سرمایه ی دردی کش اهت شده ام

با فکر وصال تو من و کوی جنون

آواره ی میخانه ی راهت شده ام

با زخم زبان به (شمع) گویی که بسوز

با اتش قهرم چو پناهت شده ام