نمایش خبر نمایش خبر

گریه

گریه



زهرا مصطفی پور مبارکه| 
وقتی دل در آسمان و ابرها می گیرد     
                              وقتی چشم بهانه اشک را می گیرد
وقتی ضربان نبض، در غم جا می گیرد   
                         وقتی همه چیز در آشوب جا می گیرد
هق هق گریه چه طنینی دارد
 
وقتی همه چیز را در سکوت قاب می کنی   
                                 وقتی التماس ها را پنهان می کنی
وقتی خودت را در جایی گم می کنی   
                             وقتی برهنه ای اما باز لانه می کنی
هق هق گریه چه طنینی دارد
 
وقتی سختی در سختی جا می گیرد     
                     وقتی نفس در سینه شماره می گیرد
وقتی وجود خسته در تو جا می گیرد    
                             وقتی هوای دل تنگی اوج می گیرد
هق هق گریه چه طنینی دارد
 
وقتی دل را در لحظه ها جا می گذاردی    
                          وقتی تنهایی را در دل جا می گذاردی
وقتی غصه ها را یکی یکی به دل می گذاردی  
                            وقتی نبودنت را در ما جا می گذاری
 هق هق گریه چه طنینی دارد
 
شانه هایت مأمن وجودم بود   
                                           در تو آهنگی از رهایی بود
آغوشت در نوازش من بود     
                                         در تو انگار هوای دیگری بود
در بودنت انگار شکی بود   
                                         در رفتن ات حتماً حکمتی بود
اما با تو
هق هق گریه چه طنینی دارد