نمایش خبر نمایش خبر

آهسته آمد و آهسته رفت

آهسته آمد و آهسته رفت



هفته دولت را پشت سر گذاشتیم. در این هفته، معمول است که روسای ادارات و نهادهای وابسته به دولت، گزارشی از عملکرد و خدمات خود را به مردم بیان کنند. می دانیم، یکی از مشکلات ما در جامعه بافق، عدم همکاری برخی از روسای ادارات و سازمانها است!. این روسا دارای چهار دیدگاه متفاوت هستند:
1- برخی از آنان مایل به ارائه فعالیت خود نیستند، آنها گمان دارند، مردم خود، عملکرد انان را می دانند و به قولی ظاهر و باطن فعالیت آنها روی دایره ریخته شده و خود مردم مشاهده و قضاوت می کنند.۲- بیان عملکرد آنها در حکم ریا و تعریف از خود کردن می باشد و معتقدند نباید مصاحبه و شرح فعالیت آنها منتشر شود داد تا به قول خودشان ریا نکرده باشند.۳- گروهی دیگر بنا بر ماهیت سازمانی خود حاضر به ارائه عملکرد نیستند و معتقدند فعالیت آنها نباید رسانه ایی شود؛ مگر با اجازه مقامات بالا و طی کردن سلسله مراتب خاص! 4- اداراتی هستند که زیاد مطرح نبوده و بسیاری از مردم نمی دانند که فلان اداره کجاست و دارای چه ماموریت سازمانی است! این ادارات معمولا دارای دو یا سه کارمند بوده و رئیس و کارمندی در بین آنها مطرح نمی باشد؛به عنوان مثال وقتی برای کاری به آن اداره می روی، مشاهده می کنی که کارمند به رئیس می گوید: «آقای رئیس! من بروم از قصابی یک یا دو کیلو گوشت بگیرم که قصاب، قول گوشت خوب به من داده است» این روسا معتقدند هر مقدار از جو رسانه ایی بگریزند از نقد نقادان به دور خواهند بود.
این چهار دسته ، حاضر نیستند گزارشی از فعالیت سالانه خود را به مردم  اعلام کنند؛ ما هم بنا بر وظیفه اطلاع رسانی خود به سراغ این چهار تقسیم بندی ادارات رفتیم و با هزار مکافات  گفتگویی با آنها صورت دادیم؛ خوانندگان گرامی تصور نکنند که این مصاحبه ها و گفتگوها به آسانی فراهم شده و به قول معروف با یک تلفن انجام شده است، از پیگیری دو هفته ایی ما از طریق روابط عمومی فرمانداری تا دستور خاص جناب فرماندار در شب دامادی مسئول روابط عمومی! 
 برخی از ادارات توقع دارند، این گزارشات مجانی به چاپ برسد و ما هم در توان کم و بیش آن را انجام می دهیم؛ اما هزینه های چاپ و نشر، امان ما را می برد و ما را ناگزیر می کند در برابر انتشار گزارشات عملکرد، مبالغی ولو ناچیز اخذ کنیم! از این موضوع که بگذریم، به هر حال، توقع است تا این قبیل ادارات و سازمانها مردم را از خود دانسته و به اطلاع مردم برسانند که ای مردم! شما که مالیات می دهید و در موقعیت ها و صحنه های مختلف دولت راحمایت می کنید، این حق قانونی شماست که بدانید پولتان در کجا هزینه می شود!
اگر فرمانداری برای یک اداره ایی فلان میلیون تومان بودجه و اعتبار می گذارد، این پول و اعتبار امانتی است که پایتخت در اختیار استان و استان هم در اختیار شهرستان می گذارد. پس مردم جدا از دولت نیستند و حق قانونی آنهاست که بدانند مثلا اداره گاز شهرستان چه موقع عملیات گاز رسانی را به پایان می برد یا جاده بافق یزد یا بافق – نوق کی تمام می شود یا چرا ادارات کل این قدر ساختمان های شیک و نو دارند؛ ولی به عنوان مثال، ساختمان اداره مسکن و شهرسازی بافق در خانه های کلنگی این اداره واقع در خیابان عدالت قرار دارد؛ در حالی که به فاصله چند متر، اداره منابع طبیعی قرار دارد که آن مقدار زمین مازاد دارد که در بخش های از آن علف یونجه کاشته شده است و آلاچیقی هم برای تفرج در مرکز آن قرار داده اند! یا چرا فولاد ابویی با این که از وام های میلیاردی دولت استفاده کرده، هنوز عزمی برای ساخت کوره بلند از خود بروز نداده و هر روز در جاده می بینیم چند تریلر شمش های فولاد را از اردکان بار کرده و برای تبدیل به میلگردهای خرد به بافق حمل می کنند و یا چرا هنوز نتوانستیم مشکل کمبود پزشکان متخصص را حل کنیم و ...
پس گزارش دهی به مردم، حکم فردی است که با پول دیگران در حال کار کردن و در حقیقت نوعی بازی با سرمایه ایی است که مردم در اختیار این ادارات قرار داده اند؛ پس باید به آن فرد سرمایه گذار گفت که با پول شما این تعداد کارخانه راه افتاده و یا ما دارای فلان مشکل بوده که نیاز به همراهی شما داریم. این که آهسته آمد و آهسته رفت، دردی از مردم را دوا نخواهد کرد!
 
محمد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌حسین تشکری بافقی
صاحب‌امتیاز و مد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یرمسئول