مشاوره

یک دانش آموز در دوره راهنمایی تحصیلی در کلاس ریاضی، حال خوبی نداشت .تب داشت و بیماری او اجازه گوش دادن به درس معلم را به او نمی داد.وقتی زنگ خانه خورد .دانش آموز بیمار متوجه شد دو مساله بر روی تخته سیاه نوشته شده است .او که دانش آموزخوب و مرتبی بود مسئله ها را یاداشت کرد و جهت حل آن به خانه برد .او بعد از به دست آوردن سلامت روی دو مساله فکر کرد؛ اما به هیچ وجه نتوانست یکی از آنها را حل کند.جلسه بعد درس ریاضی که به کلاس آمد،قبل از شروع درس به دبیر مراجعه کرد و پوزش خواست که به علت بیماری نتوانسته است درس را گوش بدهد و لذا نتوانسته است یکی از مسائل را حل کند؛ ولی با تفکر بسیار یکی از مسایل را حل نموده است .معلم از دانش آموز پرسید کدام مسایل مد نظر شماست .شاگرد خوب کلاس دفترش را باز کرد و مسایل را به معلم نشان داد؛ اما معلم با تعجب زیاد گفت :این دو مسئله از مسایل لاینحل ریاضی در دنیا است که من به عنوان نمونه و جهت اطلاع بچه ها ان را روی تابلو نوشتم .تو چگونه توانستی یکی از آنها را حل کنی ؟به راستی چگونه دانش آموز بیمار و بی حال و خواب آلود کلاس ریاضی توانست این مسئله لاینحل را حل کند؟
این نکته تربیتی را باید خوب به خاطر داشته باشیم که اگر بچه هایمان را به حال خود بگذاریم ،بیشتر می فهمند،بهتر می فهمند و بهتر فکر می کنند.اگر تلقین های منفی و مثبت افراطی و به دور از واقعیت را به آنها وارد نسازیم ،اگر آنها را باور کنیم و فرصت فکر کردن را به دانش آموزان بدهیم بسیاری از مسائل به دست کوچک و اندیشه های بزرگ آنها حل می شود؛ اما اگر مرتب به بچه هاگفته شود تو نمی توانی ،این کار برای تو مشکل است ،هنوز زود است ،لاینحل است،بزرگترهای توهم نمی توانند این راحل کنند. این حرف ها،اعتماد به نفس آنها را می شکنند و آنها در قفس تنگ کتاب وگفته معلم و پدر و مادر محدود می کند.ای کاش بچه های ما در بسیاری ازکلاسهای منفی آموزی خواب بودند.ای کاش گوش دانش آموزان در برابر گفته های بی مورد و بکن و نکن والدین کر می شد و ای کاش چشم فرزندانمان در برابر دیدنی های گمراه کننده کور می شد. آموزش های اجباری و تحمیلی مدرسه و خانواده باعث شده است کنجکاوی و زلالیت و خلاقیت بچه ها از دست برود و انگیزه درونی در آنها کشته شود. این موضوع را باید خوب بدانیم که فرصت دادن به بچه ها برای این که خود مطلبی را تجربه و کشف کنند، مهم ترین نوع آموزش فعال و خلاق است و نیکو ترین عادت در کودکان تفکر است،پس باید به کودکان یاد بدهیم در کنار کودکان به تفکر بپردازند.مگر ما اعتقاد نداریم که یک ساعت تفکر برتر از هفتاد سال عبادت است.باید بخاطرداشته باشیم که دنیای آینده،به متفکران بیشترنیازمند است تاحافظان مطالب.
عبداللهی