مقام معظم رهبری در بیانات خود در آغاز سال 1393 به مسایل مهمی درباره اقتصاد، فرهنگ، توان و همت داخلی در برخورد با مسایل جهانی اشاره کردند. ایشان از ملت و دولت خواستند تا خود را در برابر هجمه های گوناگون دشمنان به سلاح علمی و دانش اقتصاد مقاومتی مسلح نمایند و با توجه به ظرفیتهای داخلی در حوزه منابع انسانی، طبیعی (نفت، گاز، معادن) و غیره کشور را در بحران ها، مدیریت کنند؛ ایشان به این نکته هم اشاره داشتند که البته اقتصاد بدان معنایی که نیازی به سایر کشورها نداشته و دور خود را دیوار بکشیم خیر؛ اما نباید اقتصاد ما متکی به یک نشست و برخاست آنها و تصمیماتشان بشود که در یک بازه زمانی ملت و کشور ما را دچار آسیب نمایند. 

مقام معظم رهبری  به مقوله فرهنگ هم اشاره داشته و  از آحاد جامعه خواستند تا امور را به خوبی انجام دهند؛ از یک کارگر ساده گرفته تا یک صنعتگر؛ حتی نظام خانواده هم مبتنی بر یک معیار درست و سالم باشد؛ این همان چیزی است که اکنون غرب و نظام سلطه در تلاش هست آن را خدشه دار کند که البته تا یک جاهایی هم پیش رفته اند.   

همه اینها زمانی می تواند به درستی در جامعه پیاده و اجراء شود که ملت و دولت ایران؛ همچنان عزت و اقتدار خود را حفظ کند. همان اقتداریی که بارها و بارها در راهپیمایی ها و انتخابات به جهانیان نشان دادند. آمار حضور اکثریت مردم یعنی بیش از 72 درصد در انتخابات مبین این هست که مردم همچنان نظام و انقلاب خود را دوست داشته و آن را باور دارند.  این همان اقتداری است که باعث شده در مقبل دسایس و یاوه گویی های آمریکا و ایادی آن بایستند؛ گرچه دشمنان تلاش دارند ایران را نیز مانند عراق، افغانستان و پاکستان دچار هرج و مرج کنند؛ اما عزم و اراده آهنین مردم هیچگاه نخواهد گذاشت تا دشمنان به آرزوی پلید خود برسند. 

اقتدار ملت ایران همان است که در تمامی عرصه ها چه در زمان هشت سال دفاع مقدس، چه در تولید سلولهای بنیادین چه در فناوری موشکی و چه در پیشرفت های هسته ایی و غیره از خود نشان داد. این پیشرفت ها میسر نشد مگر به واسطه حمایت مردم از مسئولان شان. اگر ایران هم اکنون نقش مهمی در معادلات بین المللی و منطقه ایی دارد؛ همه به واسطه این روحیه والا می باشد. مردم خود می دانند چگونه از دستاوردهای خود در عرصه های مختلف پاسداشت کنند. 

مقام معظم رهبری می فرمایند:  «   ملّت ایران باید خود را قوی کند؛ این حرف من است. حرف، درباره‌ی اقتدار ملّی است. من عرض می کنم به ملّت عزیزمان که اگر ملّتی قوی نباشد و ضعیف باشد، زور خواهد شنفت، به او زور می گویند؛ اگر ملّتی قوی نباشد، باج‌گیران عالَم از او باج می گیرند، از او باج می خواهند؛ اگر بتوانند به او اهانت می کنند؛ اگر بتوانند زیر پا او را لگد می کنند. طبیعت دنیایی که با افکار مادّی اداره می شود، همین است؛ هر که احساس قدرت بکند، نسبت به کسانی که در آنها احساس ضعف می کند، زورگویی خواهد کرد؛ چه نسبت به فرد، چه نسبت به ملّت. شاعر معروف میگوید:

مرگ برای ضعیف امر طبیعی است

هر قوی اوّل ضعیف گشت و سپس مرد

می گوید مرغ پخته را آوردند در برابر آن کسی که گوشت مرغ و گوشت حیوانی نمی خورد، نگاه کرد:« اشک تحسّر ز هر دو دیده بیفشرد»؛ به این مرغی که جلویش گذاشته بودند، گفت:

گفت [به مرغ] از چه شیر شرزه نگشتی

تا نتواند کست به مسلخ آورد

اگر تو از خودت می توانستی دفاع کنی و در خودت قدرتی می داشتی، جرأت نمی کردند این‌جور سر تو را ببُرند. من نه آن شاعر را قبول دارم، نه «ابوالعلای معرّی» را که از قول او این حرف گفته شده است؛ امّا این را قبول دارم که مرگ در دنیایی که بر اساس افکار مادّی اداره می شود، برای ضعیف امر طبیعی است؛ این را قبول دارم. اگر یک ملّتی به خود نیاید، خود را قوی نکند، دیگران به او زور می گویند. بعضی ملّتها هستند که تا قوی شدن، فاصله‌ی زیادی دارند؛ امیدی وجود ندارد که بخواهند در خود آن نیرویی را که بتوانند مقابله کنند با زورگویان و گردن‌کلفت‌های عالم، ایجاد کنند؛ امّا ملّت ما این‌جور نیست؛ ما اوّلاً استعداد قوی شدن، زیاد داریم؛ امکانات و ظرفیّتها هم زیاد داریم؛ ملّت ما به ‌سمت اقتدار ملّی هم راه افتاده است و راه زیادی پیموده است؛ من بر این اساس نقشه‌ی کلّی سال ۹۳ را در این دو عنصر می بینم که در پیام اوّل سال عرض کردم: اقتصاد و فرهنگ با عزم ملّی و با مدیریّت جهادی.»

 محمد حسین تشکری