عرض سلام و ادب محضر افق‌کویر و عرض خسته نباشید

راجع به ارسال و چاپ اس‌ام‌اس یکی از همشهریان که افراد سیگاری را، افرادی بی‌ارزش، جاهل و بی‌سواد معرفی کرده بودند؛ مطلبی را عنوان کنم. 

اینجانب قصد مقابل به مثل ندارم. صغری و کبری هم بلد نیستم ببافم اما اگر سیگاری‌ها انسانهای بی‌سواد و بی‌ارزشی هستند حتماً در قانون تقابل افرادی که سیگار مصرف نمی‌کنند؛ افرادی باسواد، عالم و با ارزشی هستند که یا بی‌نظیرند یا کم‌نظیر.

بنده خود از سیگار طرفداری نمی‌کنم؛ اما چه کنم که دود تلخ سیگار برایم از شهد عسل شیرین‌تر شده و این موضوع ناخواسته اتفاق افتاد.

اواخری که قرار بود جنگ خاتمه یابد در منطقه فاو بر اثر بی‌احتیاطی مختصر آسیب شیمیایی شدم که دل دردهایم امانم  برید. چیزی نگذشت که همزمان با قبول قطعنامه و پایان جنگ در پاتک شلمچه ترکشی به زانو و عصب پایم جا خوش کرد و هم موج انفجار مرا گرفت.

از دردهایی که آن زمان کشیدم حال بدنم می‌لرزد و یاد می‌آورم چطور پدر و مادرم همراه گریه‌هایم اشک می‌ریختند. لاجرم آیا درست یا نادرست بطرف سیگار رفتم. از آن جریان 23 سال می‌گذرد و آرزوی یک ساعت خواب یا آرامش دارم مثل شما. دوست دارم یک مسافرت با خانواده بروم بدون اینکه همسر و فرزندانم صدای ناله‌هایم را بر اثر دل درد نشنوند. اما با همه مشقات فی‌الاجبار سیگارم را کشیدم و درس را هم خواندم و سعی کردم فردی ارزشی و منصف باشم و درود می‌فرستم به همسرم که مرا تحمل کرد.

آری همشهری عزیزم به من برخورد که مرا جاهل، بی‌سواد و بی‌ارزش خواندی؛ چرا که آرامش امروز تو به بهای ناقص شدن من و افرادی دیگر بود. آرامش امروز تو به بهای زجرهای همسر و فرزندان من و امثال من بود که تا صبح باید شاهد دردهای ما باشند.

برادر عزیزم همه ما در محضر خدا هستیم. اما روی سخنم به همه اساتید حوزه دانشگاه که بیشتر جوانها مخاطب آنها هستند موضوع دخانیات را فرهنگ‌سازی کنند که جوانان ما به طرف این پدیدۀ شوم نروند. مسئولین معزز جوانان را دریابند و با ایجاد تفریحات سالم و نیز رایگان جلو گسترش و استعمال دخانیات گرفته شود.

التماس دعا

ذوالفقار