Asset Publisher Asset Publisher

Return to Full Page

لیوان مشکلات

لیوان مشکلات


مشاوره

معلمی لیوانی پر از آب را به دست گرفت و از دانش آموزان پرسید این چیست؟ دانش آموزان جواب دادند: آقا آب است. معلم گفت که به چه درد می خورد؟ بچه ها گفتند: خوب آقا آب انسان وحیوان را از تشنگی نجات می دهد، باعث تمیزی بدن و لباس ما می شود،.اگر به گل و گیاه بدهیم رشد می کنند و.....
معلم پرسید: پس آب چیز بسیار مفید و خوبی است. معلم به بچه ها گفت: بچه ها وزن این لیوان آب چقدر است؟ دانش آموزان گفتند: تقریباً صد گرم. معلم پرسید: بچه ها اگر این لیوان را 5 دقیقه در دست بگیرم چه اتفاقی می افتد؟ بچه ها گفتند: طوری نمی شود. معلم پرسید: اگر این لیوان را یک ساعت در دست بگیرم چه می شود؟ بچه ها گفتند: آقا دست شما درد می گیرد. معلم پرسید: اگر دو ساعت در دست بگیرم چه؟ دانش آموزان جواب دادند: آقا دست شما شل می شود. معلم پرسید: بچه ها اگر این لیوان را پنج ساعت در دست بگیرم چه می شود؟ و بچه ها گفتند: آقا دستتان فلج می شود! معلم گفت: بچه ها چه کنم؟ یکی از دانش آموزان کلاس که «آی کیو» خیلی بالایی هم نداشت گفت: خب لیوان را به زمین بگذارید!!
ما والدین باید یاد بگیریم که مشکلات زندگی و مشکلات تربیت بچه ها را زیاد در دست و مغز خود نگه نداریم. گفتن مشکل، مشکل، مشکل یعنی آبیاری مشکل، یعنی تنومند شدن مشکل، گنده شدن مشکل.
بچه های ما باید یاد بگیرند که نباید زیاد با مشکلات بازی کنند. پدران و مادران باید با مشکلات به صورت واقعی برخورد کنند، نه آنکه تصورات منفی مختلفی را در ذهن بپرورانند. اگر مشکلات را با خود حمل کنیم، با آنها بخوابیم، با آنها بیدار شویم، فلج می شویم! آنگاه فرزندان ما نیز راه صحیح برخورد با مشکلات زندگی را نمی آموزند. والدین ضعیف به خصوص مادران ضعیف در برابر چالش ها و مشکلات، ضعف خود را نیز به فرزندان خود القا می کنند. مادرانی که در برابر مشکلات و چالش ها در نزد فرزندانشان اشک می ریزند، اعتبار خود را در نزد بچه هایشان از دست می دهند. آنچه مهم است این است که فرزندان ما از رفتار و کردار ما یاد می گیرند. والدین مراقب باشند چگونه پرورش می دهند، چگونه تربیت می کنند. نقش والدین این است که فرزندان را آن گونه تربیت بکنند که بچه ها بتوانند با مشکلات، چالش ها و آسیب ها روبرو بشوند و آن را حل کنند و از مسیر زندگی خود دست بردارند. باید یاد بگیرند مشکلات را به صورت واقعی بشناسند، راه های حل آن را بدانند. آن مشکل را زیر پا له کنند. همراهی کردن مشکل، غصه خوردن، دست روی دست گذاردن و... همه حاصلش فرزندانی گلخانه ای، مقلد، بی مسئولیت، کسل و در مانده است. اینها همه محصول تربیت پدران و به خصوص مادرانی ضعیف، ترسو، زود رنج و افسرده است.
درباره آرزوها و خواست های بچه هایتان با آنها صحبت کنید و راه حل هایی ارائه دهید. روش های مقابله با احساسات و هیجانات تند را به آنها آموزش دهید. ارزش هایی را که بدان پای بند هستید را برای آنها مشخص کنید و شیوه ی اظهارنظر کردن را به فرزندان یاد بدهید. والدین باید خود نسبت به گفتار خود، هوشیار و دقیق باشند. سعی کنید پرسش های فرزندانتان را صادقانه و با احترام پاسخ دهید. به فرزندانتان کمک کنید تا احساس خوبی نسبت به خود داشته باشند. فرصت هایی برای فرزندانتان فراهم آورید تا بتوانند با هم سن و سالهای خود به بازی و همکاری بپردازند.
عبداللهی