ضرورت توجه به اموات و رفتگان از دنیا

علامه «سيد محمدحسين طباطبايي» از برادر بزرگوار و عالم خود، حاج «سيد محمدحسن طباطبايي» نقل مي‏كند كه ايشان در تبريز، شاگردي داشت كه با ارواح ارتباط برقرار مي‏كرد.
علامه طباطبايي مي‏گويد: «يك روز، نامه‏اي از تبريز، از سوي برادرم به قم آمد. در آن نوشته بود كه اين شاگرد، روح پدر ما را احضار كرد و در اين احضار، پدر ما از شما گله داشت كه ايشان را در ثواب تفسير الميزان كه نوشته‏ايد، شريك نساخته‏ايد. اين در حالي بود كه آن شاگرد هرگز مرا نمي‏شناخت و از تفسير من نيز اطلاعي نداشت و برادرم نيز نزد او نامي از من نبرده بود. از اين گذشته، غير از من و خدا كسي نمي‏دانست كه من پدرم را در ثواب تفسير شريك نكرده‏ام و حتي برادرم هم بي‏اطلاع بود؛البته اينكه من پدرم را در ثواب تفسير شريك نكرده بودم، نه از روي بخل بود؛ بلكه من، قابليتي براي اين كار خود نمي‏ديدم و فكر مي‏كردم كه كارهاي من چه ارزشي دارد كه پدرم را نيز در ثواب آن سهيم كنم.
نامه برادر كه به من رسيد، بسيار متأثر و شرمنده شدم. عرضه داشتم: خدايا! اگر اين تفسير، نزد تو مورد قبول است و ثوابي بر آن مترتب است، ثواب آن را به روح پدرم و مادرم اهدا كردم.
هنوز اين مطلب را در پاسخ نامه برادرم به تبريز نفرستاده بودم كه پس از چند روز، نامه‏اي از برادر آمد كه ما اين بار( از طريق شاگردمان) با پدر صحبت كرديم و او از اقدام تو خوشحال شده بود و گفت كه خداوند، عمر سيد محمدحسين را طولاني و او را تأييد كند. او هديه ما را فرستاد.»