« بازار داغ اعتبار نداریم!»

«اعتبار نیست»، « بودجه نداریم»، «پول هنوز تخصیص نیافته»، «پول پرداخت قبوض آب و برق را هم نداریم»، «ردیف بودجه قرار نداده‌اند»، جملاتی از این دست که اکنون بازار آن داغ شده است، کم و بیش از مسئولان شاخص و نیمه شاخص، بلندپایه و دون پایه می شنویم. کلماتی سرد که هیچگاه به مذاق مردم خوش نمی‌آید. تصور کنید فردی دچار بیماری شده و در تخت بیمارستان بستری است. پزشک معالج دستوراتی را صادر می کند، پرستاران هم تلاش می کنند تا مو به مو دستورات پزشک را اجرا کرده و در سوابق بیمار یادداشت کنند. حال مریض رو به وخامت است. دکتر دستور جدید صادر می کند؛ اما ناگهان پرستار می گوید: دکتر! بودجه تمام شد. هنوز بودجه ای برای خرید این دارو تخصیص نداده اند! بیمارستان پول آب و برقش را ندارد پرداخت کند چه برسد به خرید این دارو! بله! به نظرتان این بیمار چه وضعی خواهد داشت! آیا به جای این که دوره نقاهت را باید بگذراند نباید بازماندگان به فکر مراسمات و محل دفن در «امامزاده» یا «قاضی» باشند. این حال و روزگار بزرگراه یزد- بافق یا بافق - یزد هست!
در این مسیر هفته ای نیست که شاهد تصادفات نباشیم و خبر ناگوار از دست رفتن عزیزانمان به دستمان نرسد. آیا این مریض دیگر فهم نداشتن اعتبار و کمبود بودجه را می‌شناسد! این بیمار خود را به دست کادر پزشک، پرستار و بیمارستان سپرده که حالش بهبود یابد؛ اما درست در وسط یک عمل جراحی گفته شود، پول نیست، ابنیه فنی به دلیل این که هزینه اش را (شرکت یزدکویر) دریافت نکرده، پیشرفت نداشته است.( هفته نامه افق کویر ، شماره 628، به تاریخ 13 بهمن 1392)، اینها برای «برای مردم نان و آب نمی شود» مردم از مسئولان انتظار دارند پیش از آنکه «کف گیر ته دیگ بخورد» و اعتبار و بودجه تمام شود به فکر ادامه ساخت مسیر باشند. نمی توان گفت حالا این 4 میلیارد را داشته باش، کار کن، خدا بزرگ هست.بله، خدا بزرگ هست؛ اما دستگاه‌های اجرایی تاکنون چه پیگیری کرده اند! منتخبین مردم چه مقدار در این مسیر گام برداشته اند! به هر حال بارقه امید، همیشه برای بشر موجب حیات است، نباید این جلوه های امید را به یأس تبدیل کرد! بزرگراهی که قریب به نیمی از آن ساخته شده، باید تلاش کرد تا نیمه‌ی آن نیز به پایان رسد. نباید شهد شیرین اقدامات خوب صورت گرفته به کام مردمان تشنه، تلخ شود. به نظر می‌رسد نگهداشتن این حلاوت و شیرینی نیاز به یک کار هنرمندانه هست که قطعاً مردم به عنوان ناظران اصلی، مسئولان هم به مانند بازوان اجرایی و نمایندگان مردم هم به عنوان همیار مسئولان بازیگران این عرصه خواهند بود.
محمدحسین تشکری