هفته نامه

با زهم تکرار قصه گرسنگی مرغابیهای پارک آهنشهر

برایم سئوال شده اگر توان مالی یا نیروی کارآمد جهت برخی امور را نداریم چرا کاری را شروع میکنیم ما مردم هم بی وفاییم تا هوا خوب است پارک را برای زیباییش و مرغابیها را برای سرگرمی بچه ها میخواهیم وگاهی خرده ناهایمان را برای غذا به آنها می دهیم اما با شروع سردی هوا یادمان میرود که پرندگانی اسیر شاید غروبها چشم به درگاه خدا در انتظار لقمه نانی هستند و ما خرده نانهایمان را در سطل زباله میریزیم یا برای راحت کاری و کمی ثواب در حیا ط برای گنجشک ها میگذاریم چند باری است به پارک میرویم با بچه ها و خانواده و کمی غذا می بریم , میبینم چگونه با هم میجنگند برسر لقمه نانی و سفره های ما سرریز.اما یک دست صدا ندارد نمیدانم شهردار شهر را صدا بزنم یا انسانیت مردم شهر را خودتان قضاوت کنید........