هفته نامه

افطاری عدس پلو

راس راس تو چشمای من زل زد و گفت:»آقا تقی نگفتمت؟» من هم هاج و واج گفتم چی رو به من نگفتی؟! باز«ممدی» گفت: نگفتم! جون آقاتقی که «دعوا سر لحاف ملا هست»؛وگرنه این دور هم جمع شدن و به اصطلاح گزارش دادن که به کسی و به جایی بر نمی خوره؟! من که تازه بفهمی نفهمی دو ریالی ام داشت می افتاد؛ بهش گفتم: اینطوریا هم که تو فکر می کنی نیست! اونا یه چیزهایی می دونن که من و تو بی خبریم! به قول معروف:« تو مو می بینی و اونا پیچش مو» ممل گفت: حالا که تو هم شدی سخنگوی اونا مثلاً این داستان مو و پیچش اون چیه؟!

گفتمش: بارک ا...! حالا اومدی سر حرف حساب! گفت: خب بگو جون آقاتقی که داره قلبم می آید تو دهنم! گفتمش: ببین، کار گروهی که نمایندگان مردمی و دولتی و حکومتی تو اون عضو باشند، هیچوقت در آن غرض و مرضی پیش نمیاد. گفت: چرا اینقدر لفظ و قلم می گی! یه کم ساده تر بگو. گفتمش: دعوا سرلحاف ملا نیست، دعوا سر این است که چرا اصلاً تشکیل میشه! باید گذاشت تا مردم یادشون بره.

ممل که باز گیچ تر شده بود گفت: آقاتقی من که نفهمیدم آخرش چی شد ولی از اول ماه رمضان تا حالا، مهدیه، افطاری عدس پلو میده! خیلی خوشمزه است. امشب که رفتم یه پرس هم واسه آقا تقی گل همه چی فهم می گیرم و میارم!