چون که شود بیست و هشتم مهرماه      شوری شود اندر جانم پیدا                می‌کنم شکر، خدای بی‌همتا                  او که هست، پاسبان همه‌ی گل‌ها      خانه‌ام قطعه‌ای از باغ بهار                          مادرم، چتر قشنگ سبزه‌زار                 جد من ریشه‌ی گل‌های سفید                     پدرم، چو باغبانی پر امید             خواهرم، پونه‌ی این باغ بهار                     من کنم شکر خدای کردگار                   اجداد من، امروز اگرچه پیرند                     آری به خدا شایسته‌ی تکریمند                 امروز که ناتوان و سالخورده‌اند         از جورِ زمانه چوب و شلاق خورده‌اند   

  سراینده : بتول حیدری دهوئی   آموزگار آموزشگاه  شاهد غدیر بافق