هفته نامه
« Back
دل تنها
دل تنها
زهرا مصطفی پور مبارکه|
فاصله دیدارمان به شبها کشیده
انتظار و ماندنم به ماتم کشیده
به تیز نگاه های مردم من درمانده ام
این دل بهانه دیدار گرفته من مانده ام
لحظه به لحظه دیدار یادم نمی رود
به عطر بودنت تو را یادم نمی رود
گفتی و خواستی که من تنها بمانم
در غروب غصه ها من جا بمانم
سوسوی شمع را بادی در گرفته
هوای دلم را ابر بارانی گرفته
نمی دانم زرفتن در خود بمانم
یا که من در کوچه ها تنها بمانم
زغوغای دلم تو خبر نداری
در فریاد سکوتم جایی نداری
در لحظه های نفس شکی هست مرا
بی هوای تو حتما شکی هست مرا
به فریاد مردم من دیوانه هستم
به حرف دلم ولی من پروانه هستم
به سو و شمع و باد هراسی ندارم
در دل شب تو را من باکی ندارم
گر بسوزد آتش بال پرم هستم
بی بال و پر من تو را دیوانه هستم