هفته نامه
« بازگشت
ثواب بیشمار کمک مرد به همسرش
ثواب بیشمار کمک مرد به همسرش
خدمت به همسر کفاره (پاککننده) گناهان کبیره است و خاموشکننده آتش خشم پروردگار جبار و صداق ازدواج با حورالعین و این خدمت موجب زیادی خوبیها و علو مقام است.
حضرت امیرالمؤمنین علی علیهالسلام فرمود:
روزی رسول خدا صلیالله علیه و آله بر ما در منزل وارد شد. فاطمه علیهاالسلام نزدیک دیگ غذا نشسته بود و من هم برایش عدس تمیز میکردم. آن حضرت مرا با لقب ابالحسن میخواندند، عرض کردم: بفرمایید.
اظهار داشتند: بشنو از من آنچه را که به دستور پروردگارم میگویم! هیچ مردی نیست که در کارهای منزل به همسرش کمک کند، مگر اینکه پاداش او به هر تار مویی که بر بدنش روییده باشد، ثواب یک سال عبادتی است که تمام روزهایش را روزه گرفته و تمام شبهایش را به عبادت ایستاده، شبزندهداری کرده باشد و خداوند به او ثوابی میبخشد که به انبیای صابر خود مثل حضرت داوود و یعقوب و عیسی علیهمالسلام بخشیده باشد.
ای علی! کسی که در کارهای خانه به همسر خود بدون سرکشی و دلتنگی و تکبر خدمت نماید، پروردگار اسمش را در دفتر شهدا ثبت میکند و برایش به هر روز و شبی ثواب هزار شهید و به هر قدمی که بر میدارد به آن مرد ثواب حج و عمره میدهد و به هر قطرهای که از بدنش عرق بیاید یک خانه در بهشت برایش منظور مینماید.
ای علی! یک ساعت خدمت کردن به همسر در کارهای خانه بهتر از عبادت هزار سال و هزار حج و هزار عمره و بهتر از آزادی هزار بنده در راه خدا و هزار جنگ در راه دین و عیادت از هزار مریض و هزار نماز جمعه و هزار تشییع جنازه و هزار گرسنهای که برای رضای خداوند رحمان سیر گردد و هزار برهنه را پوشاند و هزار اسب در راه پروردگار دادن و برایش بهتر از هزار دینار به مستمندان صدقه دادن و بهتر از تلاوت تورات و انجیل و زبور و قرآن است و بهتر از آزاد کردن هزار اسیر و بخشیدن هزار شتر به فقراست و چنین مرد خدمتکار به همسر، از دنیا بیرون نمیرود مگر این که جایگاه خوب خود را در بهشت ببیند.
ای علی! کسی که روگردانی و تکبر نکند در خدمت به همسرش بدون حساب وارد بهشت میشود.
ای علی! خدمت به همسر کفاره (پاککننده) گناهان کبیره است و خاموشکننده آتش خشم پروردگار جبار و صداق ازدواج با حورالعین و این خدمت موجب زیادی خوبیها و علو مقام است.
ای علی! خدمتکار همسر نمیشود مگر شخص صدیق و درستکار و یا شهید و یا مردی که خداوند متعال خیر دنیا و آخرت را برایش خواسته باشد.
منبع مطلب: بحارالانوار، ج ۱۳، ص ۱۳۳ چاپ ایران و جامع الاخبار ص