با سلام خدمت شما خواننده ی همیشگی افق کویر، قبل از پرداختن به موضوع، لازم می دانم مختصری از بیوگرافی خود را جهت معرفی بیشتر، به عرض برسانم:
اینجانب علی اصغر کلانتری شادکامی، متولد 1348 خورشیدی، دوران کودکی و دبستان را در زادگاه خود سپری نمودم و برای ادامه تحصیل، به اتفاق خانواده به بافق آمدم. و در همین شهر، دیپلم گرفتم. در سال 69 با قبولی در رشته آموزش ابتدایی به مرکز تربیت معلم شهید پاکنژاد یزد رفتم و در شهریور ماه 71 با اخذ مدرک فوق دیپلم، فارغ التحصیل شدم. و از مهر ماه همان سال به آموزگاری مشغول گردیده و پس از چهار سال تدریس در روستاهای بافق به این شهر مراجعت نمودم و به مدت پنج سال دیگر به انجام وظیفه پرداختم. لازم به ذکر است که در سال 77 با قبولی در مقطع کارشناسی، وارد دانشگاه آزاد بافق شده و دو سال بعد با اخذ مدرک لیسانس، از تحصیل فارغ شدم. در سال 80 به یزد رفتم و پس از 8 سال تدریس در مدارس ناحیه یک، مجدداً به بافق برگشتم و از آن زمان تا کنون در اینجا به تدریس مشغولم.
خواننده گرامی! از آنجا که بیش از 22 سال است که در کسوت آموزگاری، با دانش آموزان متعدد و متفاوتی، اَعم از روستایی و شهری، متمول و مستمند، تیز هوش و کند فهم، آرام و بیش فعال و... سر و کار داشته ام و نیز مسائل و مشکلات و بایدها و نبایدها را در زمینه های مختلف تعلیم و تربیت، از نزدیک، لمس و تجربه کرده ام، بالاخره تصمیم گرفتم دست به قلم ببرم و بخشی از آن تجارب کسب شده و مطالب آموخته از افراد، کتابها و منابع متنوع را بیان نمایم. گرچه می دانم شما سروران ارجمند، بسیار بیشتر و بهتر از من می دانید.   
عزیزان! برای ورود به بحث، ضروری است یادآور شوم که: بنای تعلیم و تربیت و خیمه ی آموزش و پرورش در قرن حاضر، بر سه ستون اصلی، استوار ودر سه حوزه خلاصه می شود.(3h)... الف: حوزه قلب ودل(Heart) ب: حوزه ی سر(head) ج: حوزه ی دست(hand) و بدیهی است، آموزگارانی در قلب و ذهن بچه ها ماندگار خواهند شد که از لحظه ی ورود به کلاس تا لحظه ی خروج، در هنگام انجام ارزشیابی های کمی و کیفی و حتی هنگامی که در حیاط مدرسه قدم می زنند و یا در محل زندگی و سکونت خود به انجام فعالیت های روزمره مشغولند، ضمن اینکه آموزگاری والگو بودن خود را فراموش نمی کنند، به طور همزمان به هر سه حوزه ی فوق الذکر توجه ویژه دارند و به تناسب زمان، مکان و موقعیت، از هر سه بهره می گیرند.
خواننده گرامی افق کویر! برای جلوگیری از طولانی شدن مطلب، از ادامه خودداری می کنم و امیدوارم در سایه ی لطف الهی و به مدد توفیق و البته به شرط سلامتی و حیات بتوانم در شماره بعدی افق در خدمت شما باشم.                               
     

علی اصغر کلانتری