هفته نامه

همه چیزهایی که باید درباره «بیمه» بدانیم (قسمت دوم)

آیا آدم های محافظه کار به بیمه روی می آورند؟

بیمه برای چه کسانی است؟ یکی از بحث های ثابت منزل نویسنده این مطلب همیشه درباره این است که آیا بیمه بدنه برای ماشین نیاز است یا نه؟ این شاید از ذهن محاسبه گر نگارنده این متن می آید که حساب می کند آدم مگر چند بار در سال تصادف می کند که به خاطر آن هر ساله رقمی نزدیک به یک میلیون تومان برای بیمه واریز کند؟

اصلا گیریم طرف تصادف هم کرد، مگر خرجش چقدر می شود که آدم یک میلیون را از اول سال برای این اتفاق پیش بینی کند، البته به قول سن و سال دارترهای خانه «کار یه دفعه می شه» و برای جلوگیری از خطر احتمالی باید بیمه گر را پولدار کرد! اما جالب است بدانید که بیشتر اقشار مرفه تر جامعه سراغ بیمه می روند؛ یعنی وقتی کسی دارایی اش زیاد است، بیشتر مراقب آن است و پوشه های بیمه اش را قطورتر و بیمه هایش را دائما زیاد می کند.

لابد طرف با خودش می گوید این قدر پول دارم، این درصد حق بیمه که تاثیری در زندگی من ندارد. پس بگذار بیمه هم بکنیم اما برای آن دسته از کسانی که برای ریال به ریال (که البته از الان به بعد باید بگویم تومان به تومان) پولشان باید برنامه ریزی کنند، بیمه معنی متفاوتی دارد. ما باید دائما دنبال پوشه هایی از بیمه باشیم که مقرون به صرفه تر هستند و آپشن هایی که می توانند حق بیمه را کمتر کنند، اگر تمامی کوپن های بیمه شخص ثالث شما در پایان دوره بیمه تان باقی بماند نهایتا 70 درصد می تواند تخفیف بگیرد؛ درصدی که برای بیمه بدنه در آرمانی ترین شرایطش می تواند به 80 درصد هم برسد؛ یعنی با محاسبه تخفیف های گروهی، تخفیف عدم خسارت و باقی تخفیف ها هر بیمه گری نهایتا می تواند 80 درصد مبلغ بیمه را به شما تخفیف دهد. البته هر بیمه گذاری سعی می کند در بدنه بیمه بیشتری تخفیفش را اعمال کند تا شما را همچنان حفظ کند.

آشنایی با چند اصطلاح بیمه

با هر کارشناس بیمه ای که صحبت کنید، این قدر در بین فرصت هایش اصطلاحات و لغت های تخصصی به کار می برد که ممکن است، کاملا گیج شوید. در این ستون می خواهیم چند اصطلاح بیمه ای را با هم مرور کنیم.

بیمه گر: در کنار اشتباه گرفتن ابوالفضل پورعرب و فریبر عرب نیا، بیمه گر و بیمه گذار یکی دیگر ازمحل های اشتباه گرفتن های رایج در حوزه بیمه است. بیمه گر جایی است که شما را بیمه می کند؛ یعنی آن شرکت بیمه، آن کارمندی که پشت کانتر، بیمه نامه تان را صادر می کند و مجازا تمام آن ساختمان ببمه که در قانون با نام «بیمه گر» شناخته می شود.

بیمه گذار: اگر ترجمه لفظی کنیم شاید گمراه شویم. بیمه گذار کسی است که بیمه روی آن قرار داده می شود یا شاید بیمه روی آن گذاشته می شود! بیمه گذار درواقع همان مشتری بیمه است که سمت شعبه می رود و بیمه می کند.

پورتفو: کل حق بیمه نامه هایی که بابت بیمه اشخاص به بیمه داده می شود، پورتفو نام دارد که بیمه گر روی آن حساب می کند. درواقع پورتفو حجم حق بیمه پرداختی است. با یک مثال شاید بشود این مفهوم را راحت تر توضیح داد؛ مثلا خودروساز شرکت ایکس تمام خودروهایش را بیمه کرده و تمام حق بیمه شده مثلا پنج میلیارد تومان. براساس همین تعریف، پورتفوی اشخاص شرکت ایکس برای بیمه پنج میلیارد تومان می شود. در بحث اعتبار بیمه نامه مفهوم پورتفو ارزش بیشتری دارد. بیمه اعتبار بیشتری دارد که پورتفوی آن بیشتر باشد.

فرانشیز: سهم بیمه گذار را فرانشیز می گویند. سهمی که بیمه گذار باید موقع خسارت پرداخت کند؛ مثلا فرض کنید در یک حادثه که افتادن درخت روی اتومبیل است، ماشینی پنج میلیون تومان خسارت دیده. شرکت بیمه عین این پنج میلیون را به بیمه گذار بر نمی گرداند. در حادثه اول 10 درصد، در حادثه دوم 20 درصد و از حادثه سوم به بعد 30 درصد به عنوان فرانشیز بیمه نامه کسر می شود.

بیشتر بیمه ها از حادثه چهارم به بعد به بیمه گذار می گویند که بیمه اش را باطل کند و برود! البته طبق قانون بیمه گر نمی تواند بیمه نامه را باطل کند اما اگر بیمه گذار بی خیال نشود، بیمه گر به او تخفیف نمی دهد، اقساط صادر نمی کند یا آپشن هایش را می گیرد.

همشهری