پیرغلام امام حسین (ع):

باز محرم شد و شور نوای حسینی به پا خواسته است، محرم که می شود در رگ های مرده ما خون می دود، در چشم های خشک شده ما  چشمه اشک به جوشش می آید و باران حیات بخش عشق حسینی بر قلب های قفل شدیمان باریدن می گیرد و ما زنده می شویم. محرم که می شود سرزمین ها، شهر ها و روستاها از سکون و سکوت در می آیند و جانی دوباره می گیرند، شور محرم که به پا می شود عقل ها انگشت حیرت به دهان برده و در عجب می مانند که این چه سودایی است که پس از قرن ها هنوز اینگونه تازه است؟ وقتی شور محرم به پا می شود و شهر سیاه پوش عزا، خیلی ها به این می اندیشند که این عزاداری ها پس از این همه سال چه تأثیری برای این مردمان دارد؟ اصلاً چرا ما باید عزاداری کنیم و چرا افرادی حاضر هستند که این مراسمات را برگزار نمایند.
با توجه به نزدیک شدن ایام محرم و سوگواری اباعبدا... الحسین (ع) خبرنگار هفته نامه افق کویر به سراغ یکی از پیرغلامان و دوستداران امام حسین(ع) رفت و با به وی گفتگو نشست.
حاج محمد تشکری شصت سال متوالی هست که خیمه گاه عزاداری و روضه خوانی اهل بیت را در منزل خود به پا می کند.
وی در این خصوص می گوید: روضه صبح را در بافق بنا نمودم.ده روز در خانه خودم روضه خوانی دارم. منزلمان به صورت قدیمی بود. شغل آزاد داشتم و مدتی زیاد مغازه داری کرده تا این که ناخود آگاه این حس به من دست داد که در محرم برای امام مظلومم مجلس روضه خوانی بگیرم. گلیم های قدیم را جمع آوری کردم. در منزلمان مکانی برای قلیان و چپق  چاق کردن که آن موقع معمول بود و همچنین جایگاهی برای چای ریزی وجود داشت مهیا گردید.
حاج محمد تشکری ادامه داد: ایام محرم که تمام شد در ایام فاطمیه روضه خوانی را در همین خانه برگزار کرده و نیز در ماه مبارک رمضان  هم در مسجد امام حسین(ع)، این مراسم هر ساله انجام می شود. این مراسمات را مدیون عزاداری برای امام حسین(ع) می دانم.
وی افزود: در زمان طاغوت نیز عزاداری را از ساعت پنج صبح شروع میکردیم و تا نظامیان بخواهند متوجه شوند مراسم به پایان می‌رسید. ذاکرین اهل بیت(ع) در آن زمان بزرگانی چون حاج ملااسدا...، شیخ غلامحسین مروج، سید آیت ا... مجتهد، سیدعلی شیرازی، سیداحمد فخری، نقیب الذاکرین ها و شیخ اکبر فتاحی بودند. همان اوایل که این مجالس را برپا نمودم اعلام کردم هر تعداد روحانی هست بیایند و در مجلس عزای آقا و مولایمان روضه خوانی کنند. شکر خدا تا امروز وقفه ای در این کار پیش نیامده و بعد از مرگم نیز وصیت کرده ام تا منزلم وقف مجالس عزاداری بر امام شهیدم شود.
پیر غلام امام حسین(ع) تصریح نمود:  خدا را شاکرم که هر چه خواستم به من عنایت کرده است. به یاد دارم اوایل برگزاری مجالس همسر مرحومم هر روز صبح برای ذاکرین و مداحان نان خشک و شیر فراهم می‌نمود و از آنان پذیرایی می کرد. او این کار را با میل باطنی و قلبی خود انجام می داد. بنده هیچ وقت از او چنین درخواستی نکردم، ذاکرین اهل بیت قبل از شروع روضه خوانی نوحه های گیرایی که به همان  پامنبری معروف است را می خواندند که با تأسف اکنون در خاطرم نیست.
این پیرغلام ابا عبدا...(ع) که اکنون از ناملایمات روزگار گله مند است گفت: در طول جنگ هشت ساله، پنج فرزندم به جبهه های نبرد رفتند که یکی از آنها هشت سال اسیر شد. هر کدام منشأ خدماتی ناقابل برای شهر هستند.
او ضمن تشکر از امام جمعه بزرگوار شهر، حجت الاسلام و المسلمین سلیمانی گفت:  جای بسی قدردانی دارد ایشان هر ساله در مجلس روضه خوانی سرور و سالار امام حسین(ع) حضور می یابند. او گفت: برادر مرحومم حاج رمضان نیز پیر غلام حضرت ابی‌عبدا..‌(ع) بود.