هفته نامه

نوادگان محمد تقی خان(قسمت دهم)

رحیمی یزدی، محمد صادق خان

فرزند محمد حسین خان و از نوادگان محمد تقی خان بافقی به سال 1279 خورشیدی در یزد به دنیا آمد. وی تولیت بعضی از موقوفات محمد تقی خان بافقی را عهده دار بود. او زحمات زیادی در پیشرفت و آبادانی شهر بابک پذیرا گردید. احداث قنات صادق آباد و رحیم آباد و اتصال تلگراف شهر بابک از اقدامات خیر خواهانه او بود. وی در سال 1358 خورشیدی در تهران در گذشت.

مسئولیت و فعالیتها:

رئیس اداره نان و غله یزد، عضو اداره مالیه یزد، دبیر جمعیت آزادی خواهان یزد، رئیس مالیات غیر مستقیم یزد، احداث قنات صادق آباد، احداث قنات رحیم آباد

رضوی، طیبه خانم:

فرزند محمد تقی خان بافقی از خوانین سده سیزدهم و مادر بزرگ سید محمد رضوی نواب وکیل است. وی وقتی آقا میرزا عبدالحی رضوی به دعوت محمد تقی خان بافقی از خراسان برای تدریس در مدرسه خان به یزد آمد با وی وصلت نمود. که حاصل این وصلت خاندان بزرگ و متنفذ نواب رضوی، نوابی و نواب وکیل در یزد می باشد.

سید محمد نواب وکیل نماینده مشهور یزد در مجلس شورای ملی نوه اوست.

زین العابدین خان بافقی:

چهارمین فرزند محمد تقی خان بافقی از حکما و امرا که در اوایل سال (1219 قمری، 1183 خورشیدی) پس از فوت علی نقی خان تا بازگشت عبدالرحیم خان که به رسم گرو در دربار فتحعلی شاه به سر می برد حاکم یزد گردید او فرزندی نداشت و در حین شلاق خوردن میرزا سید حسین رضوی داماد محمد تقی خان به سال 1234 قمری، 1197 خورشیدی از شدت خشم و غیرت دینی، ناگهان دق کرد و مرد. جنازه اش پس از وداع چند روزه مردم یزد با شکوه تمام به مشهد منتقل و به خاک سپرده شد.

قنات زین آباد در چم تفت باغ و کاروانسرا و چشمه آن از باقیات صالحات اوست.

سالار الملک بافقی، محمد خان:

فرزند عبدالرضاخان بافقی از امرای سده 13 قمری بود. وی دختر خاله مظفرالدین شاه قاجار(1285، 1274 خورشیدی) به خانم بزرگ را به همسری برگزیدو چنین بر می آید که بزرگ شده کاخ سلطنتی قاجارها بوده است خانم بزرگ از ندیمان و صاحب نفوذان اندرونی شاه مزبور بود و در انتخاب و عزل حاکمین یزدی نیزدخالت داشت. اطلاع بیشتری از زندگانی او در دست نیست. سلطان علی خان وزیر افخم محمد حسن خان وزیر بقایا میرزای عدل الدوله از مشاهیر کشور از فرزندان صاحب نام او بودند.

سالار نظام، میرزا احمد خان:

سالار نظام ملقب به میرزا احمد خان فرزند عبدالرضاخان بافقی از حکمرانان ابرکوه و آباده شیراز در سده 12 قمری بود. او پس از به دست آوردن حکومت ابرکوه در زمان ظل السلطان با یکی از بزرگان آباده ازدواج نمود و در آنجا او را سالار ابرقوهی می شناختند . وی بسیار متکبر و خود رای بود. به طوری که حاجی فتح ا... مفتون در سفرنامه اش به ابرکوه به سال 1229 قمری دیدنش را از رسیدن به حضور سلاطین مستبده سخت تر می داند. او موفق به اخذ درجات نظامی میر پنج، سرتیپ و سالار گردید. وی به سال 1347 خورشیدی در شیراز در گذشت و در کنار مدفن حافظ شیرازی در حافظیه به خاک سپرده شد. سید محمد نواب وکیل هم وقتی به سال 1293 خورشیدی در خانه مجلل سالار در اصفهان بوده از او با نام سالار ابرقوهی یاد می کند.

نواب، محمد حسین:

فرزند نواب میرزا یی آقا از شعرا سده معاصر به سال 1260 خورشیدی در یزد به دنیا آمد. آقا میرزا علی بزرگترین فرزند صدر العمالک(دختر زاده علامه مجلسی بزرگ) بود و دختر محمد ابراهیم خان بافقی فرزند(عبدالرضاخان بافقی) همسرش بود او پسر عمه محمد حسین ناصر ترک نیز بود. وی ادیبی دانشمند و فاضل و نماینده یزد در دوره های:8، 9، 10، 11، 12، 13 درمجلس شورای ملی بود و در دوره چهاردم به دلیل بیماری کناره گیری نمود و در دوره پانزدهم دوبار انتخاب گردید. او در سرودن انواع شعر به ویژه رباعی تبحر داشت.

این اشعار از اوست:

مرد با علم چو دریای گهر خاموش است

طبل خالی است که یک شهر پر آواز کند

آن وطن خواه حقیقی است که درگاه عمل

جان فدای وطن خویش چو سرباز کند

جان گفت زماندن جهان سیر شدیم

تن گفت که از ضعف زمینگیر شدیم

دل گفت که ما جوان وشادیم هنوز

بر خود ندهیم راه که ما پیر شدیم!

نواب رضوی بزرگ، میرزا محمد صادق:

مشهور به نواب رضوی بزرگ از شاعران و خوشنویسان و بزرگان یزد بود. محبوب القلوب یزدیان و داماد عبدالرضاخان بافقی امیر موید می باشد.

شعر از اوست:

وقتی شنیده ام که وفا کرد روزگار

دیدم به چشم خویش که در عهد ما نکرد

همینش پس از کردگار جواد

که توفیق خیرش بود در مزید

چنین نگار کجا و چنین نگار که اوست

رهی نگارگری کین چنین نگار از اوست.

نواب رضوی، سید محمد:

فرزند میرزا محمد صادق نواب رضوی بزرگ از شعرای معاصر و نواده (عبدالرضاخان بافقی) به سال 1311 خورشیدی در یزد به دنیا آمد. پس از گذرادن تحصیلات مقدماتی در دبستان سعدی، دبیرستان ایرانشهر و کیخسروی یزد، در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشسرای عالی دانش آموخته شد. او از دبیران فرهیخته یزد بود.

اشعار از اوست:

کاشکی چون تو که آموخته ای در شب و روز

از همه درس، همی درس فراموشی را.

منهم از گفت و شنید همه صاحب نظران

می گزیدم به جهان صحبت خاموشی را.

پایان