هفته نامه

عزم ملی برای خروج از بن بست ها

هفته پیش؛ مدیرگروه سلامت روانی اجتماعی و اعتیاد دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد گفت: « در حال حاضر شایع ترین ماده مصرفی در این خطه به ترتیب مواد مخدر سنتی، مواد صنعتی، حشیش و الکل است؛ یزد از استان های پرخطر در سوءمصرف مواد است و مصرف انواع مواد در این استان از متوسط مصرف کشوری بالاتر است. » این زنگ خطر بارها و بارها برای مسئولین و مردم به صدا درآمده؛ ولی باز شاهد افزایش مواد مخدر در استان یزدهستیم. هر مقدار که بگیر و ببند شده و می شود فایده ایی ندارد! جز این که هر روز بر وسعت زندان های ما افزوده بشود و شاهد رونق ساخت و ساز زندان ها باشیم. جامعه شناسان، روان شناسان، علمای مذهبی و دینی و حتی ریش سفیدان طایفه همه بر این عقیده هستند که باید ریشه این مفاسد از بیخ و بن کنده شود و هر کدام از نگاه خود به این قضیه نگاه می کنند؛ به قول شاعر: « هر کسی از ظن خود شد یار من» اما هیچکدام نسخه واحدی نپیچیدند. به نظر می رسد باز کردن این گره کار یک طبقه خاص از جامعه نیست و قطعا تمامی طبقات جامعه در آن باید دخیل باشند تا بتوان آن را مرتفع کنند؛ اما این وحدت نظر چرا به پیش نمی آید و آیا اساسا امکان پذیر هست؟ پاسخ به این پرسش را می توان در بسیاری از مسایل ملی دید؛ به گواه تاریخ؛ هرگاه برای جامعه ایی یک موضوعی درد مشترک شده، خود جامعه در برابر آن قد علم نموده است. نمونه بارز آن را در صدور تحریم تنباکو در زمان ناصرالدین شاه قاجاردیده شد و یا در عصر حاضر در جنگ با داعش؛ وقتی اتحاد مردمی در کشورعراق شکل گرفت، شهر موصل از لوث عناصر پلید داعش رنگ باخت. ماحصل قضیه آن که تا زمانی که موضوع شیوع مواد مخدر در جامعه به عنوان یک درد محسوب نشود، بطور حتم حل آن را نباید در دسترس دید. زمانی که وفاق نظر در بین مسئولین نباشد، راه به جایی نخواهیم برد؛ به عنوان مثال یک معتاد از دیدگاه روانشناسان یک مریض است و باید درمان شود؛ ولی در نظردستگاه قضا، یک مجرم است و باید در پشت میله های زندان به سر ببرد تا از آسیب او مردمان دیگر آسایش داشته باشند! این دوگانگی ها و چند گانگی ها، آفتی برای حل این موضوع شده و تا هنگامی که اراده ملی برای ریشه کن کردن این مسئله بروز نکند شیوع مواد مخدر ادامه دارد و هر روز به یک شکلی خودنمایی خواهد کرد.

محمد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌حسین تشکری بافقی

صاحب‌امتیاز و مد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یرمسئول