ازدواج یکی از مهمترین تصمیمات زندگی است . اما این تصمیم زمانی باید گرفته شود که ، اطلاعات و دانسته های ما و تجربه و پختگی ما در برابر بزرگی این تصمیم افزایش یابد .
قبل از ازدواج ، قدرت و تصمیم گیری زیاد می توان از تشکیل ساختارهای مشکل زا دوری کرد . اما پس از ازدواج هنگامی که ساختارها شکل گرفت تنها می توان کارکردهای مشکل را کاهش داد و به ندرت می توان در ساختارها تغییر ایجاد کرد .
نهاد خانواده یکی از نهادهای مهم اجتماعی است که با ازدواج آغاز می شود .به نظر شما چه آموزشهایی باید پیش از ازدواج به دختران و پسران جوان داده بشه تا هر دو با آگاهی وارد زندگی مشترک بشن؟
مثلا شما اگه ازدواج کردید یا قصد ازدواج داریددوست داشتید خودتون یا همسرتون پیش از ازدواج چه مسائلی را بدونید و نسبت به آنها آگاه باشید؟
در حال حاضر تنها مسئله ای که به آن بها داده نمی‌شود آموزش مهارت های زندگی و انجام مشاوره قبل از ازدواج می‌باشد.برای خرید هر وسیله ای حتی یه گوشی تلفن چقدر جستجو می‌کنیم و می‌پرسیم تا بهترین جنس با کارآیی بهتر و بالاتر رو خریداری کنیم آیا برای خرید اتومبیل بدون هیچگونه تحقیقی به یک نمایشگاه اتومبیل می‌روید و یکی از زیباترین اتومبیل ها را خریداری می‌کنید و یا اینکه قبل از خرید ابتدا با چند نفر مشورت می‌کنید و در مورد میزان مصرف، امکانات و توانائیهای اتومبیل‌های مختلف اطلاعات کسب می‌کنید و سپس یکی را انتخاب می‌نمائید. و از همه مهمتر اینکه به هنگام خرید نیز با یک نفر مجرب مراجعه می‌کنید و اتومبیل مورد نظر را قبل از خرید تست می‌کنید.برای گرفتن گواهینامه رانندگی باید 100 ساعت آموزش ببینی اما برای یه عمر زندگی هیچ؟؟؟؟؟
به دلیل افزایش آمار طلاق به ویژه در سال های اولیه زندگی بایستی آموزش و انجام مشاوره در جامعه نهادینه شود و همه خانواده‌ها به ضرورت انجام مشاوره قبل ازدواج و فراگرفتن آموزش مهارتهای زندگی پی ببرند؛ و در نتیجه آن جوانان با آمادگی کامل از خصوصیات فردی، اخلاقی و ویژگیهای خانوادگی یکدیگر، اقدام به انتخاب شریک زندگی خود کنند. وا اسفا از این سیستم های درهم و برهم ما که سدی هستند در مقابل زندگی جوانان .من به عنوان یک فردی که این مهارتها را مهم می داند معتقدم باید از دوره دبیرستان و یا حتی از زمان راهنمایی این آموزشها به دختران و پسران داده شود .تعجب نکنید !!!!!بله از راهنمایی !!چرا؟دلیل از این مهمتر که یک دختر 13 ساله ازدواج می‌کند و درست روز دوم برای طلاق اقدام می کند!!!علتش را بعدها متوجه می شود. آن هم چه زمانی؟؟وقتی در کلاسای مشاوره قبل از طلاق شرکت می‌کند و می داند که چرا این آموزشها رو قبلا ندیده و یا چرا کسی به او نگفته ؟؟؟
بنابراین آیا این خواسته بدی است که من از یکی از مسئولین اسبق آموزش و پرورش درخواست کردم که این آموزشها را از مدارس شروع کنند. اما ایشان با عصبانیتی که از فرد فرهنگی انتظار نمی‌رفت برگشت و گفت :خانم محترم ,شما می‌خواهید چشم و گوش بچه ها را باز کنید؟؟؟؟؟؟؟
من هم با همان تحکم گفتم:عذر می خواهم آقای...متاسفانه یا خوشبختانه چشم و گوش بچه‌های شما نیاز به باز کردن ندارد چون دریده شده است. برای من هنوز که هنوزه و چند سال از آن صحبت می‌گذرد سواله چرا در فرهنگ ما تغییری داده نمی‌شود ؟فقط دم از فرهنگ سازی می‌زنیم ؟چرا ما چشممون را بر روی واقعیتها بستیم ؟خودمان را به خواب زدیم؟؟
چرا سرپوش می‌گذاریم؟ چرا برای راحتی خیالمان به پاک کردن صورت مسئله اکتفا می‌کنیم و می‌خوایم بگوییم ما اصلا مشکلی نداریم ..
با این توصیفات منظور من مسئولانی است که با این آموزشها ارتباط دارند و اگر همکاری و همیاری و مساعدت آنها نباشد اوضاع شهرمان از این هم بدتر می‌شود .وقتی می‌گویم اوضاع شهرمان، منظورم واضح است.اگر آمار طلاقمان بالاتر برود که متاسفانه همینطور هم شده، آن هم طلاق بعداز دو روز یا یک هفته ازدواج؛ چه کسی مقصراست؟ تعداد زنان مطلقه و بچه‌های طلاق که زیاد بشود دودش تو چشم چه کسی می‌رود؟چرا فقط گذری از روی مسائل اصلی زندگیمان رد می‌شویم ؟چرا به عمق فاجعه فکر نمی‌کنیم؟به دست آوردن توانایی‌های لازم برای شروع یک زندگی قبل از اینکه جوانان به دلیل بی تجربگی و فقدان مهارت های رفتاری زندگی تلخ و بی‌ثمری را تجربه کنند، خیلی مهم است و ما همه در این امر نقش داریم. هرچی می گوییم، می‌گویند فرهنگش نیست پس این فرهنگسازی یک نیازاست که باید برآورده شود اما چطور و چگونه ؟؟؟؟همت می‌خواهد و از خواب بیدار شدن.
  دختران و پسران جوان در آستانه ی ازدواج با بهره گیری از خدمات مشاوره ازدواج می توانند با گامهای راسخ تر و آرامش و اطمینان بیشتری در راه پرپیچ و خم ازدواج و تشكیل خانواده گام نهند.
برای انجام برخی از فضائل معنوی که یک برنامه دو روزه است، آموزش ضرورت دارد، لذا حدود 38 ساعت آموزش داده می شود، برای گرفتن گواهینامه رانندگی 100 ساعت آموزش ضروری است ولی برای امر ازدواج که دو جوان باید یک عمر با هم زندگی کنند، هیچ آموزشی داده نمی شود.
دو جوان که با هم ازدواج می کنند از دو خانواده و دو فرهنگ متفاوت هستند و دست کم دو سال طول می کشد که فرهنگ و آداب آنها با هم انس بگیرد، لذا آموزش مهارت های زندگی برای زوجین امری لازم و ضروری است و می بایست در قالب کارگاه های آموزشی قبل ازثبت ازدواج برگزار شود. بیایید جوانانمان را امیدوارتر و باآرامش بیشتر برای زندگی آینده آماده کنیم ..

ناهید مظفری