هفته نامه
« بازگشت
شب عاشقی
شب عاشقی
زهرا مصطفی پور مبارکه|
من اهل عشقم، سو خته ام
در خود باز من، جا مانده ام
لقمه نانی، سفره ای و سقفی
دو شبی دور هم جمع بودیم
آهای با چشم سیاهت چادر به سر
آرام آرام پلک سنگین می کنی
به چه ناز داری با آن همه سیاهی
به هلالی؟ به چشمکی؟ دل خوش کرده ای
خسته گان منتظرن آرام بیایی
ولی با هزار ناز سفره باز می کنی
با آن همه سیاهی
در خود زمزمه ها ترانه کردی
با آن همه سیاهی
آرام در دل جا خوش کرده ای
یکی به راز یکی به ناز
آهای با چشم سیاهت راز باز کن
دل خود را در نیاز فاش کن
آهای با چادر سیاهت ناز کن
دل ببر راه را باز کن
من اهل عشقم، آمده ام
خسته ام با تو باز کار دارم
با آن سیاهی غروب داری
در شب عاشقی ماه داری
آهای با تو هستم ای شب
آرام بخواب با تو کار دارم
چشمانت، ستاره هایت ماه دارند
با تو هستم ای شب
در سکوت هیاهو داری و آرام
با تو هستم ای شب
شب عاشقی راز دارد و نیاز....