هفته نامه

دل نوشته( 735)

عذراعبداللهی شیطوری |

ای بالاتر از خیال و گمان و قیاس و وهم

وز هر چه گفته اند و شنیدیم و خوانده ایم

الهی تنها وجود پاک توست که منزه از نقص و مبرا از گناه است.

حتماً خداوندی که در بهارش زمین را به واسطه ی گریاندن آسمان،می خنداند؛ گل را امر به شکفتن میکند تا لبخند میهمان همیشگی برگ شود،رود را جاری می سازد تا زمین خوابیده بیدار شود؛درخت را از دانه ای ناچیز می رویاند تا بر سر سبزه های کوچک تازه بیرون آمده از خاک سایه افکند؛پروردگاری است که میشنود و میپذیرد بندگی های ناچیز ما سیاه رویان را.

وچه زیباست خدای من که تو پاکی ، و از پاکیت در سرشت ما نهاده ای ،آری زیباست وقتی که خالقی داریم که بری از هر عیبی و آلودگی است و از هر زشتی و پلیدی، مبرا و از هر نیازی ، بی نیاز.

حال تو را به سجده در می آیم تا یادم نرود که مولایم تفسیری زیبا از سجده کرده است و آن این است: که از خاک بوده ام و تو مرا روح بخشیدی و به خاک باز میگردم تا زمانی که نفخ صور دمیده شود و همگان سر از خاک برآرند و به حسابشان رسیده شود.

حال تو را گواهی به یگانگیت میدهم ،به آنکه تنها تویی که بی همتای عالمی ،وهر کس که تو را با دیگری ببیند،جز مشرک نامی برازنده ی او نیست.

و چه لحظه ی قشنگی است زمانی که میخواهم شهادت به بنده ای از بندگان صالحت دهم که تنها رسول امین توست ، و تو خود او را نه تنها برای هدایت انسانهای زمان او بلکه برای راهنمایی تمام بندگان تا قیامت فرستادی تا بهانه ای برای گناه باقی نماند.

و خداوندا صلوات و درود بینهایتت را نثار خاندانی کن که از هر رجسی پاک و طاهرند....