هفته نامه

دل نوشته (شماره 729)

عذرا عبداللهی شیطوری|.... تو صاحب روزی هستی که اگر تمام هستی به آن کافر شوند، من به آن ایمان دارم. ایمان دارم که تو صاحب روزی هستی که جفا پیشگان و مال اندوزان و ظالمان و بدکاران از محرومان و فقیران و مظلومان و نیکوکاران جدا می گردند. روزی که خوبان و مقربان و پاکان و نیکان درگاهت به بهشتی وارد می گردند که تو خود وعده ی زیبای آن را داده بودی. نه بهشت جنات تجری... بلکه همان جنتی که وصفش را در بهترین کتاب آسمانی، از زبان بهترین پیامبرتو از قول خودت شنیده اند و خوانده اند. در همان روز است که مردمان سنگدل روزگار که این چند صباح دنیا را تا ابد پایدار و زنده می دانستند و به عیش و نوش می پرداختند و تو را از یاد بردند وارد جهنمی می شوند که درخت زقوم در آن سایه افکنده ( که البته فرموده اند: میوه اش تلخ است) و شعله های خشم تو از گناهان ایشان در آن آنها را خواهد سوزاند.

من به این روز ایمان دارم که تو، من و تمام موجودات را باز خواست خواهی کرد به خاطر آنچه که انجام داده ایم. روزی که مهر خاموشی به دهانم خواهی زدو زبانی گویا به جوارحَم خواهی داد تا آنها شهادت دهند به حرفهای تو و کارهای من...