هفته نامه

حاشیه های عاشورای بافق

الهام نصیرزاده| صبح عاشورای بافق طبق سالهای گذشته با سنت خاص برگزار گردید. جوانان در قالب صفوف به فشرده و منظم در رثای سرور و سالار شهیدان به سر و سینه خود می زدند. دستجات زنجیر زن هم با نوای گرم مداحان و نوحه خوانان این عزاداری را کامل می کردند.

زنان و اطفال هم از ساعات اولیه صبح در مسیر بلوار وحشی بافقی با انداختن زیرانداز منتظر آغاز حرکت هیئات بودند.

روحانیون میهمان که شب ها در حسینیه های بزرگ بافق به وعظ و خطابه مشغول بودند بعضا در جلو هیئات آن حسینیه، در حال حرکت بودند.

نماز ظهر عاشورا با زیبایی خاصی برگزار شد.

هیئت ها به نوبت به همراه تریلر هایی که نمادهای از زندگی حضرت امام حسین (ع) و اصحاب با وفایش را نشان می دادند، در حال حرکت بودند.

حرکت کاروان شتران که در طی این سالها از تعداد آنان کاسته شده بود باز به چشم می خورد.

برخی در لباس حضرت امام حسین (ع) و اصحابش و تعدادی در شکل و شمایل یاران یزید؛ از جمله شمر، نمادهای از تقابل حق و باطل را به کودکان و نوجوانان نشان می دادند.

افرادی نایلون یا کیسه های دوخته شده ای به دست، مابین مردم پول جمع آوری می کردند جهت طبخ غذا یا کمک! این افراد کارت یا معرفی نامه ای از حسینیه یا هیئتی نداشتند؛ از جمله پیرمرد غیربومی که با کلاه و شال سبز در میان زنان و مردان پول جمع آوری می کرد یا زنانی که هرکدام چندین بار با کیسه های پر می رفتند و بعد از چند لحظه با کیسه ها خالی برمی گشتند و در تکاپوی جمع آوری نذورات نقدی مردم بودند.

ذبح گوساله ای در خیابان که خون آن حیوان، بخش زیادی از خیابان را آغشته کرد، انجام شد.

زمان آتش زدن خیمه ها برخی از نوجوان و جوانان از دار برق بالا می رفتند و پس از اتمام آتش سوزی از دار بدون در نظر گرفتن خطراتش پایین آمدند.

خانواده هایی که فرزندان خود را جهت عکسبرداری بر روی تریلر ها می گذاشتند؛ در حالیکه خطراتش را پیش بینی نمی کردند.

ماکت هایی که از پاکبانان در سطح خیابان قرار داده بودند؛ درصد بالایی از مردم تحت تاثیر آن قرار می گرفتند و نسبت به سال گذشته نظافت را رعایت می کردند و برخی هم اصلا توجه ای نداشتند و زباله هایشان را بر کف خیابان یا معابر می انداختند.

روز عاشورا به پایان رسید و شب شام غریبان شد؛ بعد از اتمام روضه درب امام زاده عبدالله (ع) برخی شمع روشن کرده بودند. نقاط مختلف خارج از امامزاده، خانواده ها و کودکان، پیر و جوان گوشه ای برای خودشان به یاد غریبی امام حسین (ع) شمع روشن کرده بودند و تعدادی نوجوان هم کارتن های خالی شمع را در گوشه ای می سوزاندند که علت آن را کمک کردن به پاکبانان می دانستند.