هفته نامه

تلنگر تربیتی هفته

دوره ی طوفانی زندگی فرزند خود را دریابیم

یکی از دوره‌های حساس زندگی هر انسانی ، دوره ی نوجوانی است. دورانی که از آن به عنوان دوره‌ی طوفانی و بحرانی زندگی نام می‌برند. در این دوران، که از 12 سالگی تا 18 سالگی ادامه دارد نوجوان به دلیل تغییرات سریع جسمی و جنسی، از دوره‌ی کودکی جدا شده و وارد دوره‌ی بزرگسالی می‌شود. نوجوان بسیار حساس بوده دارای شور و هیجان زیادی است و احساس تشخص طلبی، برتری‌جویی، ریسک‌پذیری، خودنمایی و اهمیت دادن به سر و وضع و ظاهر خود، و جلب نظر دیگران در این مورد از ویژگی‌های بارز این دوره است. ضرورت و لزوم آشنایی والدین و مربیان با مسائل و مشکلاتی که در حقیقت اساس بحران‌های رفتاری نوجوان و جوان را تشکیل می‌دهد بر کسی پوشیده نیست؛ زیرا هرگونه ندانم‌کاری و بی‌خبری و ناآشنایی با مسائل آنان موجب تشدید رفتارهای غیرعادی و خطرناک شده که اطرافیان را هم دربر می‌گیرد. همه ما این دوره را پشت سرگذاشته‌ایم و آن را به خاطر داریم لذا لازم است با توجه به آگاهی و شناخت قبلی که داریم نوجوان خود را درک کرده و به احساسات او احترام بگذاریم و او را با تمام خصلت‌هایی که لازمه‌ی گذر از این مرحله بحرانی و طوفانی است بپذیریم و از هرگونه سخت‌گیری بی مورد و ایراد گرفتن به رفتارهای آنان بپرهیزیم. والدین به منظور برخورداری از ارتباط مطلوب و مفید با نوجوان باید به جو هیجان‌ها و عواطف موجود در خانه حساس بوده و عملا نشان دهند که به احساسات و خواسته‌های منطقی او احترام می‌گذارند. در اینصورت آنان والدین خود را بهترین و نزدیک‌ترین دوست خود دانسته و راهنمایی‌های ایشان را از دل و جان پذیرا خواهند بود. در غیراینصورت و در صورت مشاهده‌ی هرگونه دخالت بی‌جای والدین و سخت‌گیری بیش از حد، نوجوان دست به لجبازی زده و سعی می‌کند به والدین خود نشان دهد که حرف و نظر او بر نظر آنان برتری دارد و او درست می‌گوید. ضمناً در عین احترام به احساسات شان نباید آنان را به حال خود رها کرد زیرا همانگونه که ذکر شد نوجوان به انجام رفتارهای پرخطر و هیجان انگیز علاقه‌ی زیادی دارد و باید دورا دور مراقب او بود. البته نوجوان دختر با نوجوان پسر از برخی جهات، تفاوت دارد. به عنوان مثال ، دختران در این دوره بیشتر حالت در خود فرو رفتگی و انزوا دارند و ترجیح می‌دهند تنها باشند و فکر کنند؛ علاقه زیادی به رفت و آمد ندارند و تنها به وجود یک دوست اکتفا می‌کنند. اما نوجوان پسر علاقه زیادی به جمع دوستان خود دارد و ترجیح می‌دهد به صورت گروهی، به تفریح و سرگرمی بپردازد پس باید به دوستانش نیز به اندازه‌ی خود او احترام گذاشته و شخصیتش را در برابر آنان بزرگ بدارید چراکه بزرگ داشتن و احترام به او در برابر دیگران باعث تقویت عزت نفس و کرامت او می‌شود و او نیز متقابلاً به شما احترام گذاشته و به نظرات سازنده ی شما ارج می‌نهد. تفاوت این دوره با دوره‌ی کودکی در این است که معمولا از کودکی خود چیزی به خاطر نداریم اما همه، دوره‌ی نوجوانی را به خاطر داریم زیرا سرشار از تجارب تلخ و شیرین است. پس او را درک کنید ، به خواسته‌هایش بها بدهید و بزرگش بدارید تا این دوره‌ی حساس را پشت سر بگذارد و تجارب خوب و بد این دوره، زمینه و سنگ بنایی باشد برای دوره‌های پرمخاطره و پرمسئولیت بعدی زندگی او .

طیبه غلام زاده بافقی