تلنگر تربیتی هفته

کودک باید بیاموزد که ....

کودک تا زمانی که به مراقبت‌های ویژه نیاز دارد و از شیر مادر تغذیه می کند لازم است که شب، بسترش به بستر مادر نزدیک باشد. اما وقتی که احتیاجش به مادر کمتر شد یعنی تقریباً از سن یک سالگی که می‌تواند از غذای سفره، تغذیه کند و در طول شب نیازی به حضور مادر ندارد؛ بایستی بسترش از بستر پدر و مادر جدا شود. اغلب والدین از جدا کردن کودک، به هنگام خواب واهمه دارند. در حالیکه از مواضع گوناگون (تربیتی، دینی، حقوقی) بر این جدایی تأکید بسیاری شده است. معمولا ترس کودک از جدا خوابیدن علت اصلی عمل نکردن به این توصیه است. ولی هرچه زودتر و در سن پائین‌تر، والدین تلاش کنند کودک را به جدا خوابیدن عادت دهند؛ اجرای آن، راحت‌تر می‌باشد. زیرا کودک در ابتدا تصور یا ترسی از برخی جریانات واقعی (دزد) و یا غیر واقعی (غول) ندارد و به راحتی می‌توان بستر یا محل خواب او را جدا کرد. در ابتدای اجرای این برنامه و برای اینکه کودک راحت‌تر این جدایی را بپذیرد بهتر است یکی از والدین، در اتاق کودک و در کنار او باشد تا زمانی که خواب بر او مستولی شود، و بعد از آن، محل خواب او را ترک کند. ضمناً در روزهای اول این جدایی، درب اتاق کودک یا والدین نباید کاملاً به روی کودک بسته باشد تا در صورت تمایل، کودک بتواند به نزد والدین خود برود . معمولا در و دیوار اتاق کودک، مملو از عروسک‌های ریز و درشتی است که به هنگام شب، همین هم بازی‌هایش، در او ایجاد رعب و وحشت می‌کنند . اتاق کودک باید فضایی دلپذیر با نور ملایم و اندک داشته باشد واز آویزان نمودن هرگونه وسیله، عروسک یا شیئی که سایه آن، در کودک ایجاد ترس و وحشت می کند نیز خودداری شود. جدا خوابیدن کودک، آثار تربیتی دیگری نیز دارد از جمله، ایجاد حس استقلال و کاهش تدریجی وابستگی به پدر و مادر، تقویت حس شجاعت، تنظیم زمان خواب طبق برنامه خود کودک و عادت به زود خوابیدن.
طیبه غلام زاده بافقی
عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور