به لالایی و چشمان خسته قسم
که خدا داند بهشت برین هم کم است
به مروارید اشکهای مادر قسم
که دریا خجل گشت و آبش کم است
به هوای نفس‌های مادر قسم
که دنیای او فقط یک دم است
به دستان گرم و چروکش قسم
که او داد نفس بر من و این بس است
به قلب همیشه مضطر او قسم
که دعایش همیشه نگه‌دار ما بوده است
به لبخند و اشک مادر قسم
که او ناخدای دلواپسی بوده است
به دامان پر مهر مادر قسم
که راه معراج مرد بوده است
به دانه‌های تسبیح مادر قسم
که دعایش همیشه نور بوده است
به چادر نماز و گریه‌هایش قسم
که بوسه برپای او هنوز هم کم است
مبادا نشیند غباری بر دلش
که او دریای دل بوده است
مبادا سایه‌اش کم کنی از سرم
که دنیای بی‌او خراب بوده است

زهرا مصطفی پور مبارکه