هفته نامه

به بهانه روز عفاف و حجاب

تلنگر تربیتی هفته

عفاف (عفت و حیا) حجاب درون و حجاب ( پوشش ) حجاب بیرون و پوشیدگی ظاهری را شامل می‌شود. اگر عفاف نباشد حجابی شکل نمی‌گیرد. یکی از دغدغه های والدین مسلمان، بحث حجاب و عفاف کودکانی است که به سن بلوغ می‌رسند. همانگونه که می‌دانید حجاب مختص زنان و دختران نیست. حجاب در مواردی برای مردان و پسران نیز لازم شناخته شده است. اما چگونه می‌توان با مقوله محجبه‌شدن یا بعبارتی با حجاب‌شدن فرزندان مخصوصاً فرزندان دختر کنار آمد و آن را به گونه‌ای جالب و دوست داشتنی برای آنان تعریف و تفهیم کرد؟ این خود نوعی تربیت است که ریشه در تربیت دینی و اسلامی دارد. کودکانی که دارای ریشه‌های اعتقادی قوی هستند کمتر در معرض آسیب‌های ناشی از بدحجابی قرار می‌گیرند. اما دنیای ملون و متنوع امروزی و تنوع‌طلبی کودکان یکی از مقوله هایی است که بحث حجاب و عفاف را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد. در این مورد نیز همانند بسیاری از زمینه‌های تربیتی دیگر بایستی جانب اعتدال و میانه‌روی را نگه داشت. کودک را تا قبل از سن بلوغ، از نظر پوشش تحت فشار قرار نداده و به پوشش ابتدایی و متناسب با سنش اکتفا نموده و بتدریج هنگامی که به سن بلوغ رسید به او بیاموزیم که خود را در برابر دیدگان نامحرم بپوشاند. البته برخی از کودکان، از همان ابتدا علاقه‌مند به حجاب گرفتن هستند که در مواردی ممکن است مقطعی و گذرا باشد و دوام چندانی نداشته باشد. اما نهادینه شدن این امر در کودک بدین صورت است که از او بخواهیم در مواردی حتی در برابر انظار محارم خود مانند خواهر و برادر و پدر و مادر، نیز تا حدودی در لباس پوشیدن و آراسته نمودن خود محتاط باشد. در واقع برخی خانواده‌ها تصور می‌کنند فرزند دخترشان چون به پدر یا برادر خود محرم است می‌تواند در منزل هرگونه که دوست دارد ظاهر شود اما مانند اکثر وقایع تربیتی گام اولیه این تربیت نیز از خانه شروع می‌شود و لازم است متوجه این امر باشد که خانه مکان مقدسی است که قداستش بایستی توسط همه محترم شمرده شود. گام دوم، نحوه پوشش والدین و سایر اعضاء بزرگتر خانواده است که تأثیری شگرف بر نگرش کودک دارد. گام سوم این است که وقتی کودک به سن بلوغ رسید اجازه بدهیم رنگ پوشش و حجاب بیرونی خود را آنگونه که دوست دارد برگزیند. معمولا کودکان در سن بلوغ رنگ‌های شاد و روشن را می‌پسندند و حس خودنمایی و برتری طلبی ظاهری آنان قابل توجه است و مختص دوره زمانی خاصی است که بعداز سپری شدن، کم‌رنگ می‌شود .پس آنان را حداقل در انتخاب رنگ و سلیقه محدود نکنیم. تنها وظیفه والدین این است که مراقب نحوه‌ی پوشش کودک خود باشند به گونه‌ای که ظاهری زننده نداشته و جلب توجه ننماید. مخصوصاً باید به کودک دختر در مورد پوشاندن موها تذکر داده و حتی در صورت لزوم، او را بدلیل حفظ حجابش مورد تشویق قرار داد و به آنان آگاهی داد که در قالب حجاب، از امنیت برخوردار بوده و از بسیاری از آسیب‌های اجتماعی مصون خواهند بود. همسالان کودک نیز از این نظر، او را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهند؛ پس در انتخاب دوستانش او را راهنمایی و کنترل کنیم.

طیبه غلام زاده بافقی