هفته نامه

برگی از تاریخ ادبیات ایران (قسمت هشتم)

عصر فردوسی

فردوسی خداوندگار عشق و عرفان

حکیم ابوالقاسم فردوسی از ستارگان قدر اول اسمان ادب ایران است که از گذشته های دور با کتاب گران قدر خود شاهنامه در میان مردم شهرت و محبوبیت یافته است سر گذشت وی با تمام اهمیتی که در ادب ایران دارد چندان روشن نیست اما ان چه در باره ی او می دانیم این است که در یکی از سال های 329یا330 هجری قمری یعنی درست در همان سال های که شمع زندگانی رودکی شاعر پر اوازه دوره قبل خاموشی می گرفت در منطقه توس به دنیا امد

فردوسی از نجیب زادگان و دهقانان توس بود

فردوسی از نجیب زادگان و دهقانان توس بود دهقانان طبقه ای صاحب مقام و دارای املاک و اموال بودند و می توانستند از راه درامد ملک خود زندگی نسبتا راحتی داشته باشند این گروه به سنت و فرهنگ ایرانی دل بستگی بسیار داشتند و ان را سینه به سینه نقل به بعد از خود انتقال می داند فردوسی چهل سال بیشتر نداشت که دقیقی شاعر حماسه پرداز و هم ولایتی خود در جوانی به دست غلامش کشته شد فردوسی بر ان شد که کار نیمه تمام ان را دنبال کند

گردآوری: علیرضا کارگران