هفته نامه هفته نامه

بازگشت به صفحه کامل
« بازگشت

برگی از تاریخ ادبیات ایران (قسمت دهم)

برگی از تاریخ ادبیات ایران (قسمت دهم)



 
عصر عنصری 
جایی که در ان از نعمت و ثروت و حرمت بسیار برخوردار گردید فرخی علاوه بر شاعری اواز خوشی داشت و ساز هم خوب می‌نواخت این مایه هنر برای رسیدن او به حیات افسانه ای کافی بود او در زندگی مادی کمبود نداشت خوش گذرانی و کام جویی با سرشت او عجین شده بود و خوی ستایش گری خوش امد گویی جزئی از منش فردی او به شمار می امد بعد از مزگ محمود در سال 421 هجری قمری فرخی دلشکسته و اندوهگین به دربار سلطان مسعود پیوست و تا پایان عمر یعنی در سال 429 هجری قمری به ستایش این امیر مشغول بود.                                                                                   
فکر و شعر فرخی : دیوان شعر فرخی که بالغ بر چند هزار بیت است مجموعه ای قصاید و چند ترکیب بند و تعداد غزل ها و قطعه ها و رباعی . فرخی بخش عمده ای از قصاید خود را در دربار غزنویان سروده است و به شیوه شاعران روزگار خود به مدح سلاطین .امرا.وزرا و بزرگان عصر خویش پرداخته است در بیشتر این قصاید شاعر  نخست جلوه های طبیعت مثل بهار. خزان. صبح . شب ابر و رود را توصیف کرده است و ان گاه از بزرگی ها و بزرگواری های ممدوح یاد کرده است   
وصف باغ
گل بخندید و باغ شد پدرام                             
                                              ای خوشا این جهان به دین هنگام 
گل سوری به دست باد بهار                            
                                                         سوی باده   همی  دهد پیغام
که تو را با من ار  مناظراتی                            
                                                        من به باغ آمدم به   باغ خرام
در میان شعر های فرخی به ابیات یا قطعاتی بر می خوریم که از نکته های اخلاقی و اموزنده خالی نیست هر چند با اشنایی و اطلاعی که از اخلاق و اعتقادات شخصی فرخی داریم می توانیم در صمیمیت او نسبت به این نکته ها و اموزش ها تردید کنیم
     گردآوری: علیرضا کارگران