هفته نامه

آیا ما مسلمان هستیم؟(بخش پایانی)

آیا ما مسلمان هستیم؟

یک سینه حرف موج می زند در دهان ما

از بیم جان اگر چه خموشیم چون حباب!

آقای«ولفرد کانتول اسمیت» در کتاب «الاسلام فی تاریخ المعاصر» خود در مقدمه می نویسد: واگر بهترین نشانه مغیر، برای جهان اسلامی، این بود که این جهان «اسلامی» است، باید کاوشگران(در امر دین) متوجه بارز بودن وضع مجتمع در اسلام می شدند و از مطالب روشن، اینست که اجتماع اسلامی دارای یگانگی چشمگیری است و دوستی افراد و پیوند آنان با هم، عظیم القدر و ارزشمند است. وبسیاری از افراد، دریافته اند که این جماعت اسلامی تنها یک مجموعه اجتماعی نیست، بلکه مجموعه ای دینی است یعنی باید در دین و دولت امر واحدی باشند....

در مجموع شریعت اسلامی، شریعتی است شامل وهمه جانبه که تمام زوایای زندگانی انسان را بر روی زمین در بر می گیرد.

آنان دریافت نکرده بودند که سیستم اسلام، تنها ویژه و شامل عبارات است یا ویژه و شامل «احوال شخصی» مانند ازدواج و طلاق و یا رسیدگی به ارث و میراث؛ بلکه دریافته بودند که شرع اسلام به هر کاری از کارهای زندگی ناظر و در آن روش تعیین کرده است. (وما باید برای آن فرهنگ سازی کنیم).

معنی ایمان به خدا

و معنی ایمان به خدا چیست؟ اگر مسلمان، آنچه را که خدا در کتاب خود می فرماید، تصدیق نکند، که هر شرع جز شرع خدایی، هوی است. وشرع خدا تنها، حق است، چرا که ازحقی سر چشمه گرفته که ظلم ومتابعت هوی های نفس در آن بارگاه راه ندارد.

ومعنی ایمان به خدا چیست، اگر به دل مسلمانی بگذرد که این شرع مفصل که همه اش با ناموس کون ومکان و قوانین هستی پیوند دارد، فقط به خاطر جمعی از اعراب در شبه جزیره عربستان و برای آن مدت را در میان ایشان گذرانده است؛ در حالیکه خداوند سبحان و تعالی، در کتاب خود می فرماید که این دین برای مردم است: لعالمین «برای جهانیان»(و برای هر دو جهان)

بنابراین، این تشریع ونظام حق، که به مقتضای آن، هر کس به آنچه بدست آورده وانجام داده است، پاداش داده می شود،از ذات حقی سر چشمه گرفته است که خداوند، به آن حق آسمانها و زمین را آفریده است و به دلیل این حق، خصوصی نیست که برای عده ای ودر زمان محدودی حاصل شده باشد. و اگر نبود همین کاستی ها و ضعف های فکری و بروز دشمنی ها و حسادت ها ونیرنگ ها در سده های بعدی قرون اسلامی وادامه اتحاد و همبستگی کشورهای اسلامی لااقل در قبال بیگانگان ومعاندان بشریت، آنگاه نه تنها صحبت و نشانی از ابر قدرت گری در جامعه جهانی نبود، بلکه بخاطر رشادت ها و زندگیهای درست وعادلانه حکام اسلامی، الان اینگونه کودکان وزنان مسلمان غزه با یاغی گری و مظلوم نمایی صهیونیست های از خدا بی خبر در خون نمی غلتیدند وسازمان های بین المللی با هشداری از جانب جوامع اسلامی به خود می آمدند و متجاوزین به حریم های اسلامی را مجازات می کردند و شاید اصلأ از ظلم و بیداد وتباهی به این حد و وسعت نبود.

اما تا زمانی که خود را نشناخته ایم یا خودمان را به ما به خوبی نشناسانده اند، دشمن خودمان را چگونه می توانیم یا باید بشناسیم؟ تا با او به خوبی بجنگیم.....اول دشمن درون(جهاد اکبر) و سپس دشمن بیرون (جهاد اصغر)

امیرعباس امینی