امیر عباس امینی |  چگونه می توان ادعای حفاظت از زبان فارسی را داشته باشیم، در حالیکه از یک منبع عمومی در رسانه ملی یا استانی در موارد گوناگون همواره عناوین و اصطلاحات خارجی استعمال می شود؟ نکته ای که حتی بعضاً در نامگذاری افراد شنیده شده است مثل اسامی اسکندر، چنگیز، تیمور، و ... که اینها اکثراً کسانی بوده اند که محنت های بسیار بر مردم و سرزمین ما تحمیل کردند. شاید بیان این پرسش  در هنگامی که بازار اصطلاحات خارجی( با ورود جناب کامپیوتر و سیستم های نرم افزاری) داغ است، زیاد از حد ادبیانه باشد؛ اما مگر ما درفکر تأسیس یک تمدن اسلامی- ایرانی نیستیم؟! درست که در مجموع وجود چندین لغت یا اصطلاح خارجی شاید به کسی لطمه نزند و چیزی را به نظر عده ای عوض نکند، اما مگر ما معتقد به پویایی زبان فارسی نیستیم؟! و آیا نمی توان برای این کلمات گاهی سردرگم کننده بیگانه معادلی پیدا کرد که ایرانی و فارسی باشد؟! این نکته زمانی در خور توجه و اهمیت دادن است که مخصوصاً از جانب سازمانهای دولتی و حکومتی ابراز می شود. چگونه به هماهنگی بین ارگانها و نهادها و حفظ میراثهای فرهنگی که در رأس آن زبان فارسی است، دلخوش باشیم. زمانیکه برای امضاء یک سند مالی که در آن نام یکی دو جنس خارجی آمده کل پرونده به اداره مقصد ارجاع داده می شود، ولی چه بسا بین افراد همان اداره برای نشان دادن پُز( و به قول امروزی ها تیریپ) اجتماعی بارها کلمات خارجی به کار برده می شود؟! که ان شاءا... این اتفاق کمتر بیافتد. اما هنگامی که اخبار ساعت 20:45 دقیقه چهارشنبه شب 6/12 از سمای استان پخش شد، گوینده و مجری خبر آنقدر غلیظ« سمپوزیوم » یونانی را تلفظ کرد که هر فردی از آحاد این سرزمین که اندک دستی در ادبیات و بیان دارد، پیش خود خواهد پرسید:« آن بنده خدا که می خواهد بداند چه رویدادی به لحاظ علمی، فرهنگی و اجتماعی اتفاق افتاده، این« سمپوزیوم » چه جور چیزی می تواند باشد؟ آیا همایش است یا مجمع و گردهمایی است؟ یا انجمن و تشکیلات است؟  و اصولاً چه خاصیتی دارد؟ بالاخره این سمپوزیوم چه طور موضوعی است و چگونه می توان از آن سر در آورد؟ برای ما که یا آشنائیم، یا به کتب فرهنگ لغت خارجی یا خود کامپیوتر مراجعه می کنیم، یافتن این پرسش خیلی مشکل نیست؛ اما برای سایر افراد جامعه که امکان، حوصله و وقت دسترسی به منابع را ندارند، ای مدیر محترم رسانه استانی« سمپوزیوم » را پیش از اعلام عمومی، از طریق معادل صرفاً فارسی معرفی نمائید. چون چه بخواهیم و چه نخواهیم ما داعیه ایجاد دوباره تمدن اسلامی- ایرانی را داریم. و آغازگر این راهیم و این مهم حداقل در اولین گام ها باید با بنای فرهنگ بیانی و نوشتاری فصیحی و دینی شروع شود.