شکی نیست که خداوند، تبارک وتعالی، همه ما انسانها را بصورت گروه گروه و قبیله قبیله آفریده است، همچنان که در آیه 13 سوره حجرات آمده است:« يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن ذَكَرٍ وَأُنثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا» این بدان جهت است که خداوند خواست تا بشر یکدیگر را بشناسد، یعنی آن که هر انسانی برای شناخت انسان دیگر ناچار باید آداب و رسومی را رعایت کند، یکی از این قواعد، رفت و آمد و شناخت هست. هر مقدار انسانها یا گروههای اجتماعی با هم ارتباط داشته باشند و این تبادل ارتباط قوی تر باشد شناخت نیز کامل خواهد بود. این مطلب را از آن جهت آوردم تا آن را به انتخابات و مسئله ای که امروز شهرهای بافق، بهاباد و خاتم را درگیر نموده است، پیوند دهم. این شهرها گرچه دارای طبایع و خصلتهای متفاوتی هستند، اما اکنون دغدغه آنها فرستادن یک نماینده از خود آنها به مجلس شورای اسلامی است. دغدغه ای که امروز به یک نگرانی تبدیل شده است و شهرستانهای مهریز و ابرکوه تا کنون توانسته اند چندین دوره یک نماینده ای از شهر خود به مجلس بفرستند اما بافق، بهاباد و خاتم تا کنون ناکام مانده اند. حسرت مردم بافق زمانی می شود که در دوره های قبل آراء نامزد شهر آنها با شهر دیگر در حد 1000 الی 3000 اختلاف بوده است. بر همین اساس امروزه این نگرانی یا بهتر بگویم این بیم و امید در میان نخبگان و جمع مردم وجود دارد که نکند دوباره تاریخ تکرار شود و بخاطر 2500 رای نتوانیم کاندیدایی از شهر خودمان به مجلس روانه کنیم. قطعاً مردم بافق، بهاباد و خاتم، این بار با هوشیاری بیشتر به پای صندوق رای خواهند آمد تا دوباره حسرت به دل نشوند. در این میان صحبت های بر سر اجماع کاندیداها وجود دارد. نامزدان انتخاباتی که تمامی افراد صلاحیت داری هستند در این میان نقش تعیین کننده ای دارندخود با دیدی باز و بدون هر گونه تعصب و منیت با مردم همراهی داشته باشند تا این بار گره کور نمایندگی یا بخت مردم بافق و بهاباد و خاتم باز شود.