می گویند حسین (ع) جنس غمش فرق می‌کند.
انگار کسی روی پای خودش بند نیست،جاذبه ای مردم را به سمت کربلا می کشاند.
 همه عجله دارند کربلائی شوند.
مرزهای جغرافیایی معنای خودش را از دست داده است.
 انگار یکی دارد مرزها را از جغرافیای زمین به ملکوت آسمان تبدیل می کند آن هم با جذبه‌ای از حُب؛ برای رسیدن به  قطعه ای از بهشتِ زمین یعنی ؛کربلا.
امسال شراره حرارت قتل حسین(ع) در قلوب مؤمنان آتش افکنده.
جمعیتی جدا از هیاهوی دنیا ،هوایی کربلا شده‌اند.
میلیونها زائر مرزها را تا آن سوی عراق گسترانده‌اند.
انگار«راه قدس می خواهد از کربلا بگذرد».
انگار لشکری دارد مانور حضور در جغرافیایی جدید می دهد؛ آن هم با عبور ازعراق تا شام شاید هم فلسطین.
آری اربعین امسال فرق می کند.
انگار پیاده روی اربعین دارد فرهنگ می شود.
فرهنگی با جنس خاص.
فرهنگی از جنس جدا شدن از دنیا.
فرهنگی از جنس جدا شدن از من و ما.
فرهنگی از جنس کاروانی شدن،راهی شدن ،رفتن و رسیدن.
و شاید فرهنگی از جنس تحقق آرزوی«یا لیتنی کنت معکم ».
 

محمد علی قاسم زاده