غروب جمعه ها اشکی فشانم

غروب جمعه ها دلم می گیره        فضای خانه ام را غم می گیره

غروب جمعه ها اشک می فشانم     بیا ای آقا جون ای جان جانم

بیا که از فراقت ناله دارم             هوای دلبری جانانه دارم

هوای تو گل زیبای زهرا        به امید وصال حیران به صحرا

جوانیم به تاراج و فنا رفت        همی گویم گل زهرا کجا رفت؟

به دشت نینوا و کربلا رفت؟       به دیدار حسین سر جدا رفت؟

به پابوس قدم های پیمبر؟        که جا مانده میان رکن و منبر؟

بیا ای ماه شب های مدینه         بیاور مرهمی از بهر سینه

که پهلویش زضرب کین شکسته       تمام استخوانش خرد و خسته

به هر جا رفته ای باز آ تو مولا          کنم فرش قدم هایت دلم را

 

سراینده: بتول حیدری دهوئی

آموزگار پایه دوم

آموزشگاه: شاهد غدیر بافق