هفته نامه هفته نامه

بازگشت به صفحه کامل
« بازگشت

آسیب های تکنولوژی تلفن همراه

آسیب های تکنولوژی تلفن همراه



1-مشکلات رفتاری وارتباطی: بچه ها گفت و گوی غیر حضوری را به واسطه پیامک و چت فرا می گیرند و همواره با گوشی همراه بازی می کنند بنابراین به تنبلی، خستگی، انزوا، افسردگی، پرخاشگری و رفتارهای متناسب با فرهنگ غیر حضوری دچار می شوند. آنها نه تنها مهارت گفت و گوی حضوری، بروز احساسات و عواطف، مهارت های ارتباط کلامی، لذت از تفریحات سالم، دید و بازدید های فامیلی و دوستانه را فرا نمی گیرند بلکه به افرادی خجالتی و گوشه گیر تبدیل می شوند که نمی تواند در جمع صحبت کنند یا عقاید و احساسات خود را از طریق کلام بروز دهند آنها در جمع به اضطراب دچار می شوند و حتی با هم سن های خود نمی‌تواند ارتباط مناسبی برقرار کنند بلوتوث ها و بازی های موبایل اثرات مخربی بر روح و روان آنها می گذارد و آنچه که بچه ها نباید در سنین پایین بدانند را با چشم می بینند و اغلب اوقات رفتارها و کلمات نا مناسب را به واسطه پیامک ها و بلوتوث ها  یا بازی از خود نشان می دهند زیرا در بسیاری از مواقع محتویات درون پیامک ها و بلوتوث ها، مسائل و اطلاعات نامناسبی است که ذهن کودک و نوجوان را درگیر می‌کند و مشغله فکری برای او ایجاد می نماید. در واقع، بلوتوث ها و اطلاعات نا مناسب مبتنی بر فرهنگ واحد جهانی است که نیازهای غریزی و خواهشهای نفسانی را تقویت می کند و به نیازهای متعالی و روحی انسان توجهی نمی کند و از این رو نوعی نا آرامی و بی طاقتی را به دنبال دارد.
2-کاهش تمرکز، توجه و افت عملکرد تحصیلی: جوان یا نوجوان مدت زیادی سرگرم بازی های تلفن همراه می شود و از کارهای ضروریش باز می ماند و به راحتی پای درس و کتاب نمی نشیند از سوی دیگر بسیاری از دانش آموزان که تلفن همراه دارند آن را با خود به مدرسه می برند(اگر اولیاء مدرسه متوجه نباشند) و در کلاس درس اغلب در حال ارسال پیامک هستند و از توجه به درس باز مانده و در نتیجه نمرات درسی آنها کاهش یافته و دچار افت تحصیلی می شوند.
3-وابستگی و اضطراب: تلفن همراه برای بچه ها وابستگی به وجود می آورد و از آن جا که جوان یا نوجوان همه وقت خود را صرف استفاده از آن می کند نمی تواند به امور دیگری مشغول شود هنگامی که گوشی همراه نزد او نباشد دچار دلهره و اضطراب می گردد گویی پاره ای از وجودش گم شده است.
4-ضعف در تفکر و خلاقیت: تفکر کردن از لوازم ذاتی وجود انسان است که باید از همان دوران کودکی تقویت شود کودک باید درباره خود و دنیای پیرامونش تفکر کند تا جایگاه خود را باز یابد و در مواجهه با درست و غلط قوه تشخیص خود را به کار گیرد اما استفاده از موبایلی این فرصت را از او دریغ می کند وقتی بچه ها راجع به مسائل پیرامون فکر نکنند و به اصطلاح از قوه تعقل خود کار نکشند خلاقیت و شکوفایی ذهن و اندیشه آنها کاهش پیدا می کند.
5-آسیب های اجتماعی: نه تنها گوشی برای روح و روان و تربیت کودکان مضر است که امواج الکترومغناطیس این دستگاه برای کودکان کمتر از 10 تا 12 سال خطرناک است. هر چند که هنوز ارتباطی بین استفاده از این وسیله و ابتلا به سرطان ثابت نشده ولی تحقیقات بعضی از دانشمندان نشان داده که ارتباط احتمالی در مورد استفاده از تلفن همراه و ابتلا به بعضی سرطان های مضروجود دارد. اگر به این فکر کنیم که موبایل چه خطرات جبران ناپذیری برای بچه های معصوم دارد بسیار آزار دهنده است و باید به دنبال راهی برون رفت از این مشکل خطیر بود.
کارشناسان تعلیم و تربیت معتقدند که بهتر است دانش آموزان 18 سال به بالا از موبایل استفاده کنند البته این نکته مستلزم آن است که بچه ها در خانواده و مدرسه دارای تربیتی صحیح بوده و از مسائل و مضرات تکنولوژی صحیح آگاه باشند بنابراین مدرسه باید سیاست هایی را در این جهت اتخاذ نماید اما متاسفانه عموم مدارس به چنین مسئله ای اهمیت نمی دهند و هم و غم خود را بر آموزش کتاب های درسی نهاده اند در حالیکه وظیفه مدرسه و معلم ها به عنوان یک نهاد فرهنگی و اثر گذار بسیار مهم و غیر قابل چشم پوشی است.
از وظایف مدرسه هم این است که اولیای دانش آموزان را از این مسائل آگاه کند چرا که آنها مهم ترین نهاد تربیتی بچه ها هستند اغلب خانواده ها از اینکه فرزندشان گوشی موبایل را همدم خود می داند و بیرون از منزل نمی رود تا با دوستان ناباب آشنا شود راضی اند. غافل از آنکه فرزندشان به دنیای خطرناک تری قدم نهاده است.( خانواده ها باید بیاموزند که برای بچه های زیر 18 سال موبایل نخرند) همچنین مدرسه باید به گونه‌ای برنامه ریزی کند که بچه ها زمان بسیار کمی برای استفاده از موبایل پیدا کنند، برای مثال از طریق کلاس ها، گروه های علمی و ورزشی، مسابقات ورزشی و علمی، اردوهای مختلف، برقرای جلسات گفت و گو، لذت با هم بودن را به بچه ها نشان داده مهارت های ارتباطی و حضور در اجتماع را به آنها آموزش دهند. سر گرم کردن بچه ها و مسئولیت دادن به آنها هم باعث  وابسته نشدن به موبایل و کمتر استفاده کردن از این وسیله می گردد همچنین اگر والدین و مربیان روحیه مسئولیت پذیری را در دانش آموزان تقویت کنند آنها روابط اجتماعی و ارتباطی را فرا گرفته و از انزوا بیرون می آیند. البته چنین وظیفه خطیری در شرایط کنونی بسیار سخت و طاقت فرسا و در عین حال بسیار مهم و سرنوشت ساز است.
به امید رسیدن به چنین روزی       
 

پروین فضائلی