هفته نامه هفته نامه

بازگشت به صفحه کامل
« بازگشت

«حوّا نخستین مادر»

«حوّا نخستین مادر»


«حوّا نخستین مادر»

امام صادق(ع) می فرمایند:اللهُمَّ صَلِّ عَلی اُمِّنا حَوّاء المُطَهَّره مِنَ الرِّجس، المُصَفّات مِنَ الدَّنس، المُفَضَّله مِنَ الاِنس، المُتَرَدِّده بَیْنَ محال القدس.
بارالها ! صلوات و درود بر مادرمان حوا بفرست که از هر گونه پلیدی و آلودگی منزه است، او برتر از بشر بوده و در صحنه های پاکی و قداست گام برداشته.
 
«حوّا نخستین مادر»
 
حوّا نخستین مادر نسل موجود است که نسبت به همه «بنی آدم» حق مادری دارد و طبق حدیثی که از ابن عباس نقل شده، به همین جهت وی را «حوّا» گویند؛ یعنی مادر زنده‌ها و پروردگار عالم وی را در کنار «آدم ابوالبشر» نیکی یاد می کند و او را به عنوان نخستین زن پاکدامن و پاک سرشت، از طینت ویژه ای می آفریند و شایستگی زوجیت «خلیفه ا...ی» را به وی مرحمت می فرماید.
«پیدایش حوّا»
در مورد خلقت و آفرینش حضرت حوّا دو نظر وجود دارد: الف : از دنده ی چپ حضرت آدم خلق شده است! و این نظر از برخی احادیث ضعیف استفاده گردیده و به ظهور «آیه یک سوره نساء»  استناد نموده‌اند که می گوید ما شما را از یک انسان به وجود آورده و از او همسرش  را آفریدیم.
ب: حوّا مثل آدم از خاک آفریده شده و از نظر خلقت با حضرت آدم تفاوتی ندارد (و اساساً قانون زوجیت ایجاب می کند حوّا نیز مثل زوجش افریده شود) دلیل این نظر دهها روایات و آیاتی است که با کمی تعمق بدست می آید و نظر اول را مردود و تضعیف می نماید. از حضرت امام باقر(ع) آمده است که خداوند حوّا را از باقیمانده طینت ادم(ع) آفرید و افزود که این آفرینش در روز جمعه بعد از زوال صورت گرفت با این تفاوت که نخست آدم آفریده شد و اندکی بعد حوّا و در حدیث دیگری آمده است که از امام صادق(ع) سئوال شد «چرا پروردگار عالم برخی را بدون پدر و مادر آفرید، و بعضی را بدون پدر، تنها از طریق مادر هستی داد و دیگران را به وسیله ی پدر و مادر خلق کرد؟» جواب دادند: برای اینکه بفهماند او به هر چیزی قادر است در جواب از آیه ی یک سوره ی نساء که می فرماید:« ... خدا حوّا را از آدم آفرید» مراد از جنس آدم است نه اعضای او و ده ها آیه ی دیگر با همین مضمون در قرآن مجید دلیل این مدعا است. به عنوان نمونه: در آیه ی 72 سوره نحل آمده است که خداوند برای شما از نفس شما همسرانی آفرید. و نظیر آن در سوره ی روم آیه ی 21 آمده است که خداوند از نفس شما ازواجی آفرید که مایه ی آرامش شما باشد.
«ازدواج حوّا و آدم»
حضرت آدم(ع) چون خلعت وجود بر اندامش دوخته شد خداوند قادر و مهربان حضرت حوّا را نیز به عنوان زوج او آفرید. در این هنگام چشم آدم به حوّا افتاد و او را شبیه خود دید، ولی زیباتر و دلرباتر، لذا خطاب به وی گفت: تو کیستی؟ حوّا جواب داد: من هم مخلوق خدا هستم. در این هنگام آدم(ع) با خدا مناجات کرد و گفت: خدایا این مخلوق زیبا کیست که در کنار من است و من از دیدار او بسیار خوشحالم؟ از جانب خدا خطاب رسید: این انسان کنیز ما حوّاست؟ ایا دوست داری که او با تو انس گیرد و سخن گوید؟ آدم(ع) عرض کرد: بلی و من شکرانه ی این نعمت الهی پیوسته سپاسگزار خواهم بود. پروردگار عالم فرمود: ای آدم! از وی خواستگاری کن. آدم از حوّا خواستگاری کرد و به دستور خدا تعلیم معارف دینی را مهریه وی قرار داد و خدا از این کار آنان راضی شد. در این حدیث که از امام صادق(ع) آمده است نقل شده؛ چون آدم آماده ی این خواستگاری شد، از حوّا خواست که به پیش او اید ولی حوّا نپذیرفت و گفت: تو پیش من بیا، خداوند خطاب کرد : ای آدم! تو پیش حوّا رو و بدینسان این روش سنت شد که مردان سراغ زن ها روند، و از آنان خواستگاری کنند.
و بدین طریق زندگی مشترک آدم و حوّا شروع شد و با همدیگر به خوشی و فعالیت پرداختند و با الهام از سوی جبرئیل راه کشاورزی را یاد گرفتند آدم و حوا به ترتیب به گندم‌کاری و کشت جو مبادرت ورزیدند و برای «بنی آدم» و فرزندان خود درس همکاری و تلاش زن و مرد را در جامعه به یادگار گذاشتند.
«وفات حوّا»
آدم و حوا همزمان و با چند دقیقه فاصله به قدرت الهی از خاک آفریده و سرانجام شیخ الانبیاء پس از نهصد و سی سال از دنیا رفت. و همسرش حوّا نیز با مرگ شوهرش متأثر گردیده و بیمار گشت و دوران بیماری او یک سال طول کشید و مدت پانزده روز در بستر مرگ قرار گرفت و بدینسان او نیز جام اجل را سرکشید و در کنار آدم در کوه ابوقبیس در مکه معظمه مدفون شد(برخی‌ها مدفن آدم و حوا را در مسجد خیف در منی دانسته‌اند) درتاریخ آدم و حوّا آمده است که هنگام وفات تعداد فرزندان، نوه‌ها و اولاد آن‌ها به چهل هزار نفر رسیده بود.
منصوره زینلیان بافقی