هفته نامه

«آیا حفاظت از منابع طبیعی فقط محدود به جنگل ها است؟»

حفاظت از منابع طبیعی و آنچه که خداوند به عنوان نعمت برای آسایش بشر قرار داده، وظیفه تمامی آحاد جامعه هست. اگر قصوری در این باره انجام شود، تک تک افراد جامعه مقصر هستند. منابع طبیعی مانند معادن، جنگل‌ها و مراتع، چیزی نیستند که دوباره مادر طبیعت آنها را بتواند خلق کند و بپروراند؛ بلکه باید سالها بگذرد تا تمامی شرایط محیطی دست در دست هم بدهند و یک جنگل و یا یک معدن به وجود آید. به قول خواجه شیراز که می‌فرماید:

گویند سنگ لعل شود در مقام صبر

آری شود ولیک به خون جگر شود

متأسفانه در سالیان اخیر نگرش‌های متفاوت و بعضا دوگانه‌ای در این دو حوزه می‌بینیم. در حوزه مراتع و جنگل‌ها قوانین شدید‌اللحنی وضع می‌شود که حتی کندن یک درخت و یا شکار یک پرنده از یک تالاب مستوجب زندان و جریمه نقدی است؛ چرا که دیدگاه قانون این است که جنگل‌ها و تالاب نه تنها برای جامعه کنونی، نیاز هست؛ بلکه باید به میراث هم، برای فرزندانمان نیز بماند. اگر قرار باشد امروز با دست خود درختان و جنگل‌ها و مراتع را آسیب برسانیم نه تنها زندگی امروزی ما در معرض سیل؛ گرد و غبار قرار خواهد گرفت؛ بلکه زندگی فرزندان ما هم به مراتب در وضعیت بدتری قرار خواهد گرفت.

این مطلب، بدان جهت آورده شد تا تلنگری باشد بر ما که در قلب کویر ایران و در بهشت معادن زندگی می‌کنیم. نگذاریم تا مفت و مجانی معادن ما از دستمان برود که اگر چنین بشود چه پاسخی به نسل آینده خواهیم داشت! و سوال این که چگونه هست؛ در خطه سرسبز شمال، قطع یک درخت مطابق با قانون جنگلها و مراتع کشور جریمه و تاوان سنگین دارد؛ اما در اینجا، ناگهان معدنی به لطایف‌الحیل به فروش می‌رسد که حتی مسئولین محلی و استانی(بنا بر گفته خودشان) از آن خبری ندارند! به هر حال این موضوع برای صاحبان خرد و آگاهی و تمامی مردم محل ابهام هست و شگفت زده که آیا می‌شود این قدر قوانین مربوط به صیانت از معادن با جنگل ها در تناقض باشد!

آری! هر آنچه که هست، چیزی نیست جزء همت مردان و دلسوزان خطه سرسبز شمال که پیگیری نمودند و با وضع قوانین متقن، جلوی تاراج منابع خدادادی خود را گرفتند. بر ما ضروری است تا با همفکری و تعامل و تقویت روحیه مطالبه‌گری از نمایندگان مجلس شورای اسلامی‌مان بخواهیم به فکر وضع قوانین باشند تا جلوی این رانت و حاتم بخشی‌های بی‌مورد گرفته شود. اگر دولت به یک صندوقی بدهکار هست به جای این که منابع طبیعی یک منطقه را بفروشد از سایر درآمدهای خود هزینه کند. تا آینده یک منطقه‌ای با بحران روبرو نشود.

محمدحسین تشکری