«ممل» گفت: آیا شنیده اید که حاکم «معدن آباد» به «بلدیه چی» آبادی، با سخنانی عتاب آمیز گفته است: ما باید بدانیم که کجا وجه خراج معدن آباد هزینه می شود؛ اصلا در چه راهی مصرف می گردد! نکند خدای نکرده هزینه جاری بلدیه بشود! و اساسا این عوارضی که ما می دهیم باید مصروف کارهای بنیادی و سرمایه گذاری بشود نه این که هزینه «درب مطبخ بلدیه» بشود و بلدیه «قمپز در بکند» که ما چنان کردیم و چنین!
«آقاتقی» که این حرف ها را از ممل شنید گفت: ممل! آیا به راستی چنین حرفی و نظری هست؟ ممل گفت: آری! در جمعی با حضور میرزابنویسان و کاتبان آبادی گفته شده است! آقاتقی گفت: واعجبا! آیا در این میان جمع کسی نبود که بگوید یا حاکم! آیا شما که خاک به فلان محل می فروشید آیا از او می خواهید که این خاک را چنان و چنانش کند و یا این که وقتی آدم چیزی را به کسی می دهد آیا از او می خواهد که در فلان راه خرجش بکند؟ اصلا بلدیه می خواهد این وجه خراج را آتش بزند به کسی چه مربوط! خلاصه آقاتقی آهی کشید و گفت: تا من یاد دارم هر که شد حاکم معدن آباد همین بهانه را می گیرد...!