نمایش خبر

شاهکار خلقت، شاه ولایت علی(ع)

" به مناسبت میلاد مولود کعبه امام علی (ع ) "

به کوشش : اکبر خالقدادی

علی زیبایی هر سرنوشت است

اگر الگو شود عالم بهشت است

علی زیباترین نام جهان است

علی ذکر لب صاحب زمان است

اینجا سرای علی‏بن ابی‏طالب، علیه‏السلام، است. غمی آشنا، فضای صحن و حرم را آکنده است. غمی که بارها و بارها، نسیمی از آن، خانه دلها را در زده و توفانی در سینه‏ها پدیدار کرده است. توفانی که سیل اشک را از دیده‏ها فرو ریخته و ابرهای تیره گناهان را از آسمان آبی فطرتها به سویی کشانده; تا آفتاب حقیقت‏بتابد و بذر ایمان از دل خاک سر زند.

سلام بر تو ای ولی خدا.

تو، اولین مظلوم هستی و اولین کسی که حقش غصب شد.

سلام بر تو ای علی‏بن ابی‏طالب! ای آنکه مهرت را گاه آمدن، از سینه مادر گرفتم و گاه رفتن، به دل خاک می‏برم.

در کودکی، نامت را برای برخاستن آموختم، که اگر آن یاعلی را نمی‏گفتم، زندگی‏ام رنگ نیستی داشت.

پس هستی دنیایم در پناه همان «یا علی‏» گفتنم رقم خورده است، و برزخم در گرو همان «یا علی‏» گفتن واپسین لحظه‏های زندگی است. اما قیامت را نمی‏دانم. نمی‏دانم آن زمان که بر کوثر ایستاده‏ای و شیعیانت را سیراب می‏کنی، باز هم آن یاعلی کودکانه، ناچاری‏ام را چاره می‏کند؟

پس ای پروردگار! همان‏گونه که در راه شناسایی‏ات بر من منت نهادی و از زیارتش بازم نداشتی، مرا از شیعیانش نیز قرار ده و به شفاعتش در بهشت داخلم کن، ای مهربان‏ترین مهربانان. رنگ هستی در میان تمام منتهایی که خداوند بر ما گذاشته و نعمتهایی که بخشیده است، دو نعمت گران، از چنان درخشش و نورانیتی برخوردارند که اگر نبودند، هستی ما رنگ دیگری داشت: اول اینکه، شیعه هستیم و این سرمایه گرانبها، بدون هیچ تلاش و کوششی نصیب ما شده است. دوم اینکه، در طول زندگانی پر از تعلقات خاطر، توفیق زیارت تجلیات اعظم خداوند را یافته‏ایم که خود، نه‏تنها اعلام موجودیتی دوباره است، بلکه مکمل و متمم تمام آن عطاهای دیرین الهی است پس باید سر بر سجده نهیم و بگوییم: ای کسی که پیش از آنکه شکر منت تو را دریابم، مرا به ایمان هدایت کردی. تویی که منت گذاشتی. تویی که نعمت دادی. تویی که احسان کردی. تویی که کامل گردانیدی. تویی که روزی بخشیدی. تویی که توفیق دادی. پس بیاییم و غنیمت‏برگیریم. امیر مهربانی،! تو آمدی و ناخدای کشتی نجات بشریت در عصر دلمردگی و جهالت شدی. یک آسمان بلاغت و یک کهکشان فصاحت! تو فاتح دل‏های عاشقان و التیام زخم‏های ضعیفان و مرهم دل‏های غریبانی تو آبروی انسانیتی! ای سراسر و بخشش و عدالت! دستمان گیر که محتاج سرکوی توایم!