ساخت آرامگاه وحشی بافقی در یزد از پیشنهاد تا واقعیت

 هفته پیش، معاون فرهنگی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفتگویی با هفته نامه افق کویر(برای اطلاع بیشتر رجوع شود به شماره 614 به تاریخ 28 مهرماه 92، صفحه 1 و 2)  پیرامون برگزاری کنگره کمال الدین وحشی بافقی گفت: « نمی توان که از یک شخصیت تجلیل نمود؛ اما محل دفن و یا آرمگاهش، کاملا مشخص نباشد. « وی در ادامه پیشنهادی هم داده است که اگر مسئولین شهرستانهای بافق و یزد، اعم از فرمانداری، استانداری و نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی همتی نمایند معضل یا فقدان  آرامگاه وحشی بافقی حل خواهد شد.
     به هر حال، این سخنان کسی است که سالها در دستگاه فرهنگی استان کار و فعالیت نموده و  منشاء خیرهم تاکنون بوده است؛ اگر بخواهیم اثر مفیدی از کنگره وحشی بافقی به یادگار بماند؛ غیر از چاپ کتب در این زمینه، ساخت مقبره ایی درخور شاعر بلند آوازه قرن دهم هجری خواهد بود!
    کمال الدین وحشی بافقی که در زندگی دنیوی خود روی خوشی ندید پس از مرگش هم محل دفنش در یزد و نیز خانه اش در بافق ویران شد و اکنون مشخص نیست که اصل خانه و کاشانه اش و نیز آرامگاه این مرد شریف و آزاده کجاست! رسالت بزرگی که اکنون بر دوش مسئولین ما وجود دارد؛ آن هم بازسازی محلی با عنوان مقبره کمال الدین وحشی بافقی است؛ بدین منظور و بر اساس آنچه که در سخنان معاون فرهنگی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آمده است؛ می توان در همان حوالی محله   « پیربرج یزد» یکی دو خانه آنجا را خریداری کرد و بعد آن را تخریب نمود و مطابق با معماری قرن دهم، ساختمانی با عنوان آرامگاه وحشی بافقی ساخت که هم مانند حافظیه شیراز یا سعدیه فضایی باشد برای جذب گردشگر و توریست و نیز آشنایی مردم و دوست داران فرهنگ و ادب با اندیشه های والای این مرد بزرگ!
الهی سینه ایی ده آتش افروز - در آن سینه دلی وان دل همه سوز/ هر آن دل را که سوزی نیست، دل نیست- دل افسرده غیر از آب و گل نیست/ دلم پر شعله گردان، سینه پر دود- زبانم کن به گفتن آتش آلود/ کرامت کن درونی درد پرورد- دلی در وی درون درد و برون درد ( رجوع شود به دیوان وحشی بافقی، به تصحیح دکتر محمد حسن سیدان، صفحه 355)
     به طور حتم این سخنان آتشین از اندیشه های مردی طراوش کرده که پای در سیر و سلوک گذاشته است و هر کس از عشق سخن گفت هرگز نخواهد مرد که  خواجه شیراز گفته  است:  از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر- یادگاری که در این گنبد دوار بماند. ( رجوع شود به دیوان حافظ، به تصحیح دکتر قاسم غنی و قزوینی)
    به نظر می رسد؛ اکنون که پیوند صنعت و فرهنگ برقرار شده و متولیان صنعتی تمایل به کارهای فرهنگی دارند، از اشتیاق آنان استفاده نمود  و آن را به سمتی هدایت کرد که منشا خیر برای نسل های بعدی باشد. در این راه، اهالی فرهنگ دوست و فرهنگ پرور می توانند به کمک آنان بشتابند.  
                                                         محمد حسین تشکری