در معدن آباد هوا خیلی گرم شده و هم مصرف برق بالا رفته و هم مصرف آب؛ رئیس اداره برق می گوید: اهل آبادی باید در مصرف برق صرفه جوی کنند و رئیس اداره آب می گوید: اهل آبادی در مصرف آب صرفه جویی کنند. «ممل» گفت: یا خدا! چگونه امکان دارد؟ اگر بخواهیم که خنک بشویم باید آب داخل کولرهای آبی مان بیاید و اگر کولر گازی بخواهیم استفاده کنیم؛ اول که پولمان نمی رسد و هزینه خرید آن میلیون میلیون کرور هست و مصرف برق آن هم بالا که «فیوز کنتور» برق خانه های اهالی معدن آباد جواب نمی دهد و همیشه فیوز می پراند! پس چه باید کرد؟ با این مشکل چگونه باید کنار آمد؟ بر همین اساس نزد «آقاتقی» رفت و شرح ماجرا کرد. به آقاتقی عرض کرد که این اختلاف اداره برق با آب بر سر چیست؟ اداره برق می گوید: صرفه جویی کنید و اداره آب هم می گوید: صرفه جویی کنید. پس تکلیف ما در این میان چه خواهد بود؟ آقاتقی به طعنه گفت: صرفه جویی اداره آب آن است که خودشان تانکر تانکر آب می فروشند به بهای گزاف و اداره برق هم کولر آبی ندارد که از کم و کیف مصرف آب آن باخبر باشد؛ زیرا در اداره شان تماما کولر گازی دارند که این کولر احتیاج به آب ندارد و فقط مصرف آن برق است که خود متولی برق آبادی هستند. این دو اداره فقط خود را می بینند؛ درست مثل آدمی که فقط تا نوک دماغش می بیند و بس! گاهی باید به جای دیگران نشست و قضاوت کرد و حکم برید. اگر این دو اداره به جای این که اینقدر همیشه شعار بدهند؛ در طول این چند سال به فکر توسعه شبکه های آب و برق بودند و مثلا اداره آب شبکه آب آبادی را افزایش می داد و به فکر منابع پایدار جدید آب بود و یا اداره برق به فکر افزایش پست و ایستگاه برق بود؛ در فصل گرما بر سر مشترکان خود نمی کوبیدند که صرفه جویی کنید و اساسا برای فرار از مسئولیت خودشان توپ را در زمین اهل آبادی نمی انداختند!