نمایش خبر نمایش خبر

جاودانه روزگار

جاودانه روزگار




حضرت رسول اکرم (ص) می فرمایند:  

مَثَلُ الْمُؤمِنینَ فی تَوادِّهِمْ وَ تَراحُمِهِمْ وَ تَعاطُفِهِمْ مَثَلُ الْجَسَدِ: اذَا اشْتَکی مِنْهُ عُضْوٌ تَداعی لَهُ سائِرُ الْجَسَدِ بِالسَّهَر وَ الْحُمّی.

مَثَل مؤمنان در دوستی و ابراز رحمت و عاطفه به یکدیگر، مثل پیکر است. هر گاه عضوی از آن دردمند شود، دیگر اعضای پیکر، با بی خوابی و تب، با آن عضو هم دردی می کنند.

    در هماره دوران ها،انسانهایی بودند که پای در طبق ایثار گذاشتند و خود را جاودانه روزگار کردند! شهداء همین کسان هستند که با گذشتن از جان و مال و هستی خود برای هم نوعشان به مقام اعلی علیین رسیدند.

ايثار  به معنی نثار هر چيز اعم از مادي و معنوي که به دو علت صورت می گیرد؛ اول  نياز و دوم نیت عمل است. در قرآن کریم درباره کلمه ایثار گفته شده است: « و يوثرون علي انفسهم و او كانوا بهم خصاصه» ايثار مي كنند بر نفس هايشان(وجودشان) هرچند که  به آن نياز داشته باشند.

انگیزه عمل هم مهم است، انگيزه عمل همان عشق و محبت به حضرت خداوند است.  در سوره « دهر» آمده است:«و يطعمون الطعام علي حبه مسكينا و يتيما و اسيرا، انما نطعمكم لوجه ا... لانرديد منكم جزائا و لاشكورا» به نيازمندان طعام مي دهند؛ فقط  به خاطر خدا و رضاي او و بدون توقع و درخواست هيچ پاداش يا چشم داشتي از كسي.

انسانیت حکم می کند که همه جوامع بشری به فکر یکدیگر باشند. در روزگاری که اکنون بسیاری از فرق اسلامی به نام اسلام به جان هم افتاده و با شعار ا... اکبر مسلمان دیگر را می کشند!  آیا چنین فعلی بر مسلمانان روا است! در کدامین سنت و سیره حضرت رسول ا... (ص) آمده است که مسلمانی در حق هم کیش خود چنین کند؛ بلکه هیچ کجا اجازه داده نشده در حق انسان دیگری ولو بی دین چنین رفتار وحشتناکی نمایند.

آنان که در راه خدا ایثار می کنند و از هستی و وجود خود می گذرند از عظمت و قدرت روحی بالایی برخوردار هستند.  در عين حال که به آن چیز عشق و علاقه دارند و حتی حاضر هستند تا در قبر هم همراه داشته باشند آن را به ديگري می بخشند و هر چقدر اين نياز بيشتر وآن عشق بزرگتر باشد، ايثار از درجه بالایی برخوردار است. اینجا هست که حضرت سبحان، شرط وصول  به نيكويي ها را انفاق دوست داشتني ها بيان مي كند:«لن تنالو البر حتي مما تحبون» هرگز به نیکی نمی رسید تازمانیکه از آنچه دوست می دارید انفاق کنید.

در این دنیای وانفساه پرستاری فداکار از صمیم قلب و با آگاهی کامل وصیت کرد اعضاء و جوارح او به بیماران نیازمند پس از مرگش اهدا شود! چه اقدام و زیباوخداپسندانه ایی! با بیرون رفتن روح از کالبد یک نفر چندین انسان دیگر پیوند حیات انها دوباره برقرار می شود.
شادروان «سمیه تفکری» که خود با فرهنگ شهید و شهادت آشنا بود و در راه مبارزه با دشمنان این آب وخاک، عمویش تقدیم این نظام و انقلاب شد در کسوت پرستاری و در واپسین لحظات از عمر گرانبهایش بنا بر وصیتی که در زمان حیاتش کرده بود اعضاء و جوارح خود را به بیماران نیازمند اهدا کرد! خدایش بیامرزاد و او را در جوار عموی شهیدش متنعم نماید.

امید آن که از خودگذشتگی و ایثار این پرستار جوان و پرتلاش؛ سرمشقی برای انسانها که همه از یک پیکر بوده و همه از نوع جنس انسانهای خاکی هستند، قرار بگیرد.
بنی آدم اعضای یگدیگرند                 که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار                 دگر عضوها را نماند قرار

تو کز محنت دیگران بی غمی        نشاید که نامت نهند آدمی