نمایش خبر

تشکل کارگری نجات کارگران

دو مقوله " معیشت " و "امنیت شغلی" از مهم ترین دغدغه های کارگران می باشد. شکی نیست توجه به این دو اصل می تواند جامعه کارگری را در جهت اهداف اقتصاد مقاومتی ارتقاء بدهد. اقتصادی که مورد نظر مقام معظم رهبری است و دولت اهتمام ویژه ای دارد تا آن را عملیاتی کند. اقتصاد مقاومتی تنها برای رهایی از فشار قدرت های جهانی است. قدرت هایی که تحریم های ظالمانه ای در بخش های مختلف علیه مردم ما به کار بستند. از این که بگذریم در داخل فاصله بین درآمد و هزینه های زندگی؛ به ویژه در بین کارگران، بسیار افزایش یافته است. نمونه بارز آن انتشار فیش های نجومی برخی از مدیران دستگاههای اجرایی است که هنوز به انتها نرسیده و هر روز ابعاد تازه ایی از آن بر ملا می شود! برای رهایی از این فاصله و در جهت کاهش این هرم تصاعدی لازم است تا قوانین به درستی وضع شده و یا راه گریز سوء استفاده کنندگان از مقررات بسته شود. همه اینها نیاز به تدوین قوانین حمایتی در مجلس شورای اسلامی دارد. کارگری که به اندک انتقادی از دیر شدن حقوق و مطالبات خود از کار اخراج شده و یا نمی تواند بر سر کار حاضر شود؛ چگونه در فرایند تولید می تواند نقشی اثرگذار داشته باشد. فضای رعب و وحشت بطور حتم اثرات مخربی در جهت رشد و افزایش بهره وری خواهد داشت. اینجاست که مطابق با قوانین کار ایجاد تشکل ها و انجمن های کارگری بیشتر احساس خواهد شد. در ایران هنوز تشکل های کارگری به رسالت اصلی خود واقف نشدند و به نوعی دچار افراط و یا کم کاری می شوند تا جایی که گاه پا را از حد قوانین خارج ساخته و در گیر و دار دستگاه قضایی اسیر و دست بسته می شوند؛ اما گاه هم شده که از شدت بی تفاوتی دچار روزمره گی شده و از نقش پویایی خود بازمانده اند. قانون اساسی جمهوری ایران به این امر مهم توجه داشته است و در اصل 26 به آن پرداخته است.

" احزاب، جمعیت‏ها، انجمن‏های سیاسی و صنفی و انجمنهای اسلامی یا اقلیتهای دینی شناخته‌شده آزادند، مشروط به این که اصول استقلال، آزادی، وحدت ملی، موازین اسلامی و اساس جمهوری اسلامی را نقض نکنند. هیچ‌کس را نمی‌توان از شرکت در آنها منع کرد یا به شرکت در یکی از آنها مجبور ساخت. "

به نظر می رسد با توجه به اصل فوق ضرورت ایجاد این تشکل در شرکت های کارگری بیش از پیش احساس می شود. شرکت های بزرگ میلیاردی به جای آن که در فکر تولید و افزایش بهره وری باشند گاه پیش آمده که کارگری را به جرم انتقاد از کار معلق کرده اند. در کجای قوانین و عرف آمده که این گونه رفتاری با کارگر صورت بگیرد. به هر حال تشکل کارگری می تواند نجات بخش حقوق کارگران باشد و اگر چنین توانی نداشت حداقل مرهم بخش درد کارگران خواهد بود. شکی نیست که ادارات کار و اموراجتماعی به عنوان متولی حمایت از کارگران باید در این عرصه با اقتدار وارد شود و حمایت خود را از کارگر و تولید اعلام کند.